Miejscy urzędnicy chcieli eksmitować niepełnosprawną psychicznie łodziankę z lokalu socjalnego!

Łodzianka jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym, leczy się psychiatrycznie. Mieszka sama w pomieszczeniu o powierzchni niespełna 13 m. kw. W izbie nie ma ani WC ani łazienki; podobnie jak kuchnia znajdują się na innym piętrze i korzystają z nich wszyscy lokatorzy budynku. Kobieta utrzymuje się z renty, potrzebuje pomocy innych osób, jest całkowici niezdolna do pracy i niewydolna życiowo. Czas na jaki kobieta miała podpisaną umowę najmu lokalu socjalnego minął, a ona zalega z czynszem. Urząd Miasta Łodzi wystąpił do Sadu Rejonowego o eksmisję lokatorki. W sądzie interesy kobiety reprezentował prokurator.

- Eksmisja w rzeczywistości pozbawiłaby powódkę nie tylko mieszkania, ale uniemożliwiła jej funkcjonowanie w społeczeństwie - zauważył sąd. Zdaniem sądu pomimo wygaśnięcia umowy najmu żądanie usunięcie pozwanej z lokalu jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

- Niehumanitarne byłoby stawianie jej w sytuacji bez wyjścia, zwłaszcza, że jest ona osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności, wymagającą pomocy osób trzecich - zauważył sąd. - Przerzucanie przez powoda odpowiedzialności na inne jednostki samorządowe w sprawowaniu opieki socjalnej nad pozwaną nie znajduje aprobaty sądu w sytuacji, gdy to gmina powinna koordynować działania podległych jej jednostek i wspierać osoby, które potrzebują pomocy jednej z nich. Jednym z podstawowych zadań gminy jest zaspokajania potrzeb mieszkaniowych jej mieszkańców, jeśli sami nie są w stanie uzyska zaspokojenia tych potrzeb inaczej niż przez najem mieszkania komunalnego.

Sąd uzasadniając wyrok podkreślił, że poprzez zasady współżycia społecznego należy rozumieć podstawowe reguły etycznego i uczciwego postępowania, akceptowane i godne ochrony w stosunkach społecznych.

Wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi oddalający apelację Urzędu Miasta Łodzi jest prawomocny.