Łódzkie tory tramwajowe prowadzą donikąd. Jesteśmy ewenementem na mapie Polski i obiektem drwin. Dlaczego?

Tylko w tym roku z mapy Łodzi zniknęły trzy ważne linie tramwajowe. W czerwcu wycofano tramwaje z odcinka ulicy Warszawskiej. Już nie dojedziemy pod łagiewnicki las, trzeba przesiadać się na autobus. Cierpią i klną na czym świat stoi mieszkańcy tych okolic, ale dłużej jeździć „trójką“ się tu nie dało.

W sierpniu MPK wycofało się z kolei z obsługi trasy na Doły. Bez tramwajów zostało wielkie osiedle w rejonie ulic Spornej i Wojska Polskiego oraz jeden z największych łódzkich cmentarzy. Teraz trzeba jeździć autobusami, które jednak kursują bardzo rzadko.
W listopadzie łódzkiej sieci tramwajowej zadano kolejny cios. Tym razem padły Koziny i ulica Legionów od Gdańskiej do Kasprzaka. Bez komunikacji zostało kolejne wielkie osiedle, na pocieszenie wydłużono trasę linii 73, co nie odpowiada nikomu, bo autobus robi teraz wielkie koło, tłukąc się po dziurawych ulicach i łapiąc opóźnienia.

Reakcji urzędników nie widać. Agnieszka Kowalewska-Wójcik, dyrektor Zarządu Inwestycji Miejskich chwali się na konferencjach programem unijnym „Tramwaj dla Łodzi“. W jego ramach ma zostać zmodernizowanych 11 km torów, w większości w rejonie ulic Rydza - Śmigłego, Broniewskiego Rzgowskiej i Kilińskiego. Nic jednak nie mówi o remontach tych torów, które właśnie się rozsypują, a jest ich niewiele mniej niż 11 km. Urzędnicy nie są w stanie wskazać żadnego sensownego terminu odbudowy zniszczonych torowisk, bo miasto nie ma na to w budżecie ani grosza. Nie widać też w najbliższym czasie szans, by pozyskać cokolwiek na ten cel z Unii Europejskiej.

>>>












.