Frutarianizm - restrykcyjna dieta

Dla frutarian lato jest najlepszą porą roku. W sklepach i na targach lady uginają się pod ciężarem rodzimych porzeczek, jabłek (powoli zaczynają się papierówki), jagód, arbuzów, wiśni, a wkrótce śliwek, gruszek, brzoskwiń. W starych sadach dojrzewają pierwsze jabłka, agrest i czarna porzeczka, w lasach smakować można poziomki, maliny, owoce czeremchy.

Frutarianie wierzą, że owoce pełne witamin, soli mineralnych, błonnika, fruktozy, enzymów, przeciwutleniaczy to najlepsze źródło zdrowia. Na dodatek najsmaczniejsze w swojej pierwotnej postaci. Owoce najzdrowsze są zjadane na surowo, nie trzeba więc ich obierać ani poddawać skomplikowanej obróbce termicznej, żeby wydobyć ich smak i składniki odżywcze. Osoby stosujące ten model żywienia wierzą, że matka natura, zrzucając z drzewa dojrzałe owoce, obdarowuje ludzi i zwierzęta tym, co najcenniejsze. Z tego samego powodu dietę wzbogacają o orzechy i nasiona roślin.

Niestety, taki sposób odżywiania się ma wiele ujemnych stron. Owoce, słodkie z natury, nie są wskazane dla osób chorych na cukrzycę. Ponadto ich wartość energetyczna jest dość niska i trudno zaspokoić nimi dzienne zapotrzebowanie dorosłego człowieka na kalorie. Latem owoce przyjemnie orzeźwiają, ale zimą nie dostarczają energii niezbędnej do ogrzania organizmu. Ponadto dieta jest uboga w białko, które jest budulcem kości, stawów i komórek.