Nie żyje ks. Tadeusz Isakowicz - Zalewski. Był związany z Łodzią i regionem

Ks. Tadeusz Isakowicz – Zalewski często bywał w województwie łódzkim. Był prezesem i założycielem Fundacja im. św. Brata Alberta, która zajmuje się osobami niepełnosprawnymi intelektualnie. Przyjaźnił się i współpracował ze znaną aktorką Anną Dymną. Dzięki niemu powstało schronisko dla niepełnosprawnych intelektualnie w Radwanowicach koło Krakowa.
Jan Bujnowicz, prezes łódzkiego oddziału Towarzystwa im. św. Brata Alberta przyjaźnił się z ks. Tadeuszem Isakowiczem – Zalewskim.

- Jestem zbyt wstrząśnięty tym, co się stało, by rozmawiać – powiedział nam Jan Bujnowicz. - Wydawało się, że wychodzi z choroby, ze wszystko będzie dobrze…

W ubiegłym roku u księdza Tadeusza stwierdzono nowotwór prostaty. Przeszedł operacje, zastosowano chemioterapię. Kiedy wydawało się, że wygrał z chorobą to przed Bożym Narodzeniem znalazł się w szpitalu w Chrzanowie. Leżał pod maską tlenową.

- Nie mogę rozmawiać – mówił cichym głosem, gdy odbierał telefon.

Informacja o śmierci Tadeusza Isakowicza – Zalewskiego mimo tego była wielkim zaskoczeniem. Wydawało się, że znów pokona chorobę.

- Jedni mówili o Nim – Ksiądz Skandalista – napisał na swoim profilu facebookowym ks. Paweł Kłys, rzecznik prasowy archidiecezji łódzkiej. - Inni uważali, że jest Sherlockiem Holmes Kościoła, który tropi afery, skandale i odkrywa różnie nieprawidłowości, które mijają miejsce w Kościele Polskim. Jeszcze inni mówili o Nim, że… nie spocznie, dopóki nie zwycięży prawda! Ale… nie wielu wiedziało, że całe swoje życie jako człowiek i ksiądz poświęcił chorym, ubogim i bezdomnym jako prezes Fundacji im. Brata Alberta. Dziś odszedł do Pana ks. Tadeusz Isakowicz – Zaleski kapłan kochający Pana Boga, człowieka, Ojczyznę i Kościół Rzymskokatolicki.

Ks. Tadeusz Isakowicz – Zalewski urodził się 7 września 1956 roku w Krakowie. Jego ojciec Jan był filologiem, mama Teresa – polonistką. Mama była polską ormianką. Ks. Tadeusz podkreślał, że ma ormiańskie korzenie. Już w liceum należał do ruchu oazowego. Po maturze, w 1975 roku, został klerykiem krakowskiego seminarium. Jako kleryk musiał iść do wojska. Służył w jednostce w Brzegu. Pod koniec lat 70-tych był redaktorem podziemnego pisma „Krzyż nowohucki”. 22 maja 1983 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk kardynała Franciszka Macharskiego. W latach osiemdziesiątych został dwa razy pobity przez SB. Cały czas represjonowany przez Służbę Bezpieczeństwa. W 1988 roku brał udział w strajku w Nowej Hucie.
Walczył o ujawnienie agentów SB w Kościele, zwalczał tzw. lawendową mafię. Dążył do prawdy.