Dwieście tysięcy złotych za połamaną rękę. Właśnie zapadł wyrok w tej sprawie

Sprawa toczyła się przed Sądem Okręgowym w Łodzi. Sąd uznał w 98 proc. roszczenia pokrzywdzonej; wyjątkiem było rozliczenie leczenia na kwotę 2300 zł, którego kobieta nie zdołała udokumentować.

Do tragicznego w skutkach wypadku doszło w 2014 r. Kobieta jadąc samochodem zderzyła się z ciężarówką. Została ciężko ranna. Pogotowie przewiozła ją do powiatowego szpitala na zabieg ortopedyczny gdzie lekarz dyżurny stwierdził, że zespół ortopedów będzie się mógł zebrać za 4 dni i nie wiadomo, czy rękę uda się uratować. Pracodawca powódki zaproponował więc, aby leczenie ortopedyczne odbyło się w prywatnej klinice. Tam chirurdzy zespolili kość ramienną lewą i kości przedramienia lewego.

Po kilkunastu miesiącach poszkodowana przeszła zabieg usunięcia metalu zespalającego kości. Po operacji wielokrotnie korzystała z rehabilitacji. Ma niedowład nerwu promieniowego lewego (prawdopodobnie już on pozostanie). Niesprawność ręki, ból ręki oraz ból barku złożyły się na 43 proc. uszczerbek na zdrowiu. Ale zdarzenie miało więcej negatywnych skutków: kobieta musiała zmienić stanowisko pracy, nie może prowadzić samochodu ani uprawiać sportów, którymi kiedyś się pasjonowała.

Winę za spowodowanie wypadku ponosi Generalna Dyrekcja Dróg i Autostrad Oddział w Łodzi, której ubezpieczycielem było towarzystwo z Warszawy. Po wypadku wypłaciło ono poszkodowanej 56 tys. zł, ale gdy kobieta wystąpiła o zwiększenie tej kwoty odmówiło dalszych wypłat.

Zdaniem sądu zadośćuczynienie musi mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno doznane, jak i te które wystąpią w przyszłości. Zdaniem sądu twierdzenie pozwanego, że wypłacone zadośćuczynienie jest „odpowiednie”, świadczy i niezrozumieniu istoty tej instytucji i bagatelizowaniu ogromnej krzywdy powódki. Orzeczenie jest nieprawomocne.