Różyczka
Różyczkę, zwaną także odrą niemiecką, wywołuje wirus różyczki (Rubivirus) rozprzestrzeniający się drogą kropelkową, a więc przenoszący się bezpośrednio z człowieka na człowieka. Wirus wywołuje specyficzny objaw jakim jest wysypka grudkowo-plamista o różowym kolorze (stąd nazwa choroby) oraz powiększenie węzłów chłonnych. Inne objawy różyczki to ból gardła, gorączka i ogólne osłabienie. Wysypka jest krótkotrwała i trwa ok. 3 dni, początkowo pojawia się na głowie, następnie obejmuje tułów i kończyny.
U dzieci choroba zwykle ma łagodny, a nawet bezoobjawowy przebieg. Groźna jest natomiast dla dorosłych i kobiet w ciąży, ponieważ może doprowadzić do wystąpienia powikłań takich jak obrzęk jąder, zapalenie nerwów oraz zapalenie mózgu. Różyczka w ciąży może wywołać poronienie lub doprowadzić do uszkodzenia płodu. Jest ona szczególnie niebezpieczna w I trymestrze ciąży, ponieważ wewnątrzmaciczne zakażenie płodu może skutkować wystąpieniem zespołu różyczki wrodzonej u dziecka, który charakteryzują objawy takie jak głuchota, zaćma, a także wady serca i mózgu.
Szczepienie przeciw różyczce: W Polsce na różyczkę stosowana jest szczepionka MMR zawierająca również szczepy wirusów odry i świnki. Szczepionkę podaje się w 13-15 miesiącu życia dziecka oraz w wieku 6 lat.
Pneumokoki
Zakażenie pneumokokowe wywołuje dwoinka zapalenia płuc (Streptococcus pneumoniae, pneumococcus). Bakteria powoduje wystąpienie zapalenia płuc, ale też prowadzi do zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, wsierdzia, osierdzia i otrzewnej oraz sepsy. Pneumokoki są również najczęstszą przyczyną zapalenia ucha środkowego, które jest bardzo powszechne u dzieci. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową, bakteria wnika do organizmu poprzez błony śluzowe górnych dróg oddechowych, a więc gardło i nos. W łatwy sposób z gardła przenosi się do ucha prowadząc do zapalenia ucha środkowego. Jeśli zostanie zainhalowana do płuc powoduje rozwój zapalenia płuc, ale najbardziej niebezpieczna jest w przypadku pneumokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, ponieważ w przypadku 18% dzieci do 2. roku życia zachorowanie kończy się zgonem. Objawy zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych pojawiają się nagle, a należą do nich gorączka, wymioty, nadwrażliwość na światło i dotyk, sztywność karku oraz omdlenia. Zapaleniu często towarzyszy sepsa.
Szczepienie na pneumokoki: Szczepionka na pneumokoki w roku 2017 trafiła na listę szczepień obowiązkowych i darmowych dla wszystkich dzieci, wcześniej szczepieniem objęte były tylko wcześniaki urodzone przed 37. tygodniem ciąży oraz z masą urodzeniową poniżej 2,5 kg, a także dzieci do 5. roku życia, chorujące na przewlekłe choroby serca, astmę czy cukrzycę. Szczepionkę PCV zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych podaje się w 2, 4 i między 13 a 15 miesiącem życia dziecka.
Ospa wietrzna
Ospa jest chorobą bardzo zakaźną, chociaż zwykle łagodną, charakterystyczną dla wieku dziecięcego, a wywołuje ją wirus VZV (Varicella Zoster Virus). Rozprzestrzenia się drogą kropelkową, a wirusa mogą roznosić podmuchy wiatru nawet na odległość kilkudziesięciu metrów, dlatego bywa ona nazywana wiatrówką.
Okres wylęgania choroby jest bardzo długi, może wynosić 2-3 tygodnie, a w tym czasie chory nieświadomie roznosi wirusa. Nosiciel najsilniej zakaża na 1-2 dni przed wystąpieniem najbardziej charakterystycznego dla ospy wietrznej objawu jakim jest wysypka na całym ciele, także na owłosionej skórze głowy oraz błonach śluzowych. Zmiany skórne mają specyficzny wygląd, są to dość duże pęcherzyki, wypełnione płynem surowiczym, które następnie przysychają, tworząc strupki. Wysypce towarzyszy uporczywy świąd, gorączka, brak apetytu, osłabienie. Choroba zwykle trwa 2 tygodnie. Rzadkim, ale groźnym powikłaniem ospy wietrznej może być półpasiec, sepsa, a nawet zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
Szczepienie na ospę wietrzną: W Polsce szczepienie przeciw ospie wietrznej VZV należy do szczepień zalecanych, ale nie obowiązkowych. Wykonuje się je po 13. miesiącu życia dziecka. Natomiast obowiązkowe jest tylko dla dzieci znajdujących się w szczególnej grupie ryzyka.
Wzw B, czyli wirusowe zapalenie wątroby typu B
Chorobę wywołuje wirus HBV (Hepatitis B Virus), który przenosi się przez zakażoną krew oraz płyny ustrojowe, do zakażenia może więc dojść w trakcie zabiegów chirurgicznych, a nawet wizyty u kosmetyczki czy w salonie tatuażu, a także poprzez kontakty seksualne. Zakażenie może być ostre lub przewlekłe i skutkuje zwykle uszkodzeniem wątroby, prowadzącym do marskości wątroby oraz rozwoju raka wątrobowokomórkowego.
Szczepienie wzw B: Szczepionka HBV przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B podawana jest już w pierwszej dobie życia noworodka, a następnie w 2. oraz 7. miesiącu życia dziecka.
