Pożegnanie 1930 roku
Obliczono też, że na przełomie 1929 i 1930 roku łodzianie wysłali 3500 tysiąca depesz gratulacyjnych do osób zamieszkałych w Polsce. Natomiast 25 telegramów posłano do Ameryki, a około czterdziestu do krajów europejskich.
A jak łodzianie żegnali 1930 rok? Opisali to dziennikarze łódzkiej prasy.
Dziennikarz w Noc Sylwestrową różni się od innych gości w lokalach restauracyjnych przede wszystkim tym, że nie wolno mu nawet na chwilę zapominać o swoim stanowisku i zawodzie – zauważał na początku dziennikarz „Ekspressu”.- Podczas gdy inni śmiertelnicy starają się o wszystkim zapomnieć i szaleją w beztroskim humorze – on musi mieć na wszystko otwarte oczy i uszy. Musi wszędzie być, wszystko widzieć i wszystko słyszeć...
CZYTAJ DALEJ >>>
Reporter, który pełnił sylwestrowy dyżur w nocy z 1930 na 1931 rok dobrze wywiązał się z zadania. Miał oczy szeroko otwarte..Zauważył, że na niejednym stoliku zamiast szampana stało zwykłe „Ostromencko” lub szklanka herbaty. Najhuczniej bawiono się w „Malinowej”.
- Wprawdzie nie było tego „stimungu” jaki panował w tym lokalu w dawnych czasach, lecz na ogół goście byli bardzo zadowoleni – relacjonował sylwestrową noc reporter „Ekspressu”. - W filharmonii organizatorzy maskarady nie mogli narzekać na brak gości. Początkowo było dość przestronnie, lecz stopniowo napływały coraz większe fale publiczności, tak że wśród nocy sala była niemal zupełnie zapełniona.
W sylwestra 1933 roku narzekano w Łodzi na pogodę, Po mroźnych dniach, opadach śniegu nastąpiła bowiem gwałtowna odwilż.
O ile ten nagły skok temperatury z dwudziestu stopni Celsjusza poniżej zera do kilku powyżej zera ma w sumie tę dobrą stronę, że pozwala człowiekowi bez nauszników i obawy odmrożenia końca nosa, paradować w rozpiętym płaszczu – pisano w „Echu”. - To z drugiej strony niemożliwe jest ze spokojem ducha przejść nawet chodnikiem ulic zamienionych w jakieś brudne, cuchnące kałuże. Z balkonów strumieniami leją się na głowę gęste, grube krople nieokreślonego koloru ciecze, stanowiące mieszaninę sadzy, pyłu ulicznego i rozwodnionych płatków śnieżnych.
Początek lat trzydziestych to czas kryzysu. Dlatego jak zauważono rok 1934 dla wielu łodzian zaczął się od wzięcia kolejnej pożyczki...
CZYTAJ DALEJ >>>
Życzenia dla władz
Odbywało się też tradycyjne, uroczyste składanie życzeń noworocznych. Między innymi do sali recepcyjnej Urzędu Wojewódzkiego przyszli przedstawiciele władz, różnych organizacji i składali życzenie na ręce Aleksandra Hauke – Nowaka, wojewody łódzkiego. Duchowieństwo, przedstawiciele różnych instytucji przybyli z kolei do pałacu biskupiego przy ul. Skorupki. Składali życzenia noworoczne biskupowi Wincentemu Tymienieckiemu, ordynariuszowi diecezji łódzkiej.
Doskonały wygląd J.E. ks. Biskupa oraz osobiste pełnienie funkcji gospodarza świadczyły, ku radości zebranych, że ostatnie resztki niedawnej ciężkiej choroby minęły bez śladu – pisało 2 stycznia 1934 roku „Echo”.
CZYTAJ DALEJ >>>
Niestety sylwestra 1934 roku nie przeżył Stanisław Pudlarz, urzędnik łódzkiej Kasy Chory. Wracał z zabawy sylwestrowej w towarzystwie kobiety i znajomego. Na ul. Wólczańskiej doszło do nich dwóch mężczyzn. Zaczęli się obelżywie odzywać do kobiety idącej ze Stanisławem. Pudlarz stanął w jej obronie. Wówczas ugodzili go kilka razy nożem. Urzędnik Kasy Chorych trafił do szpitala, gdzie zmarł. Stanisław Pudlarz cieszył się bardzo dobrą opinią, osierocił córeczkę. Był związany z Łódzkim Klubem Sportowym.
CZYTAJ DALEJ >>>
