Nowe propozycje patronek dla przedłużenia al. Kościuszki. Korwin i Konfederacja nie chcą al. Adamowicza

– Mówimy wprost, ten pomysł jest niepoważny – mówi Tomasz Grabarczyk z Konfederacji. – Paweł Adamowicz nigdy nie był związany z Łodzią. Nie słyszeliśmy o jego działaniach na rzecz naszego miasta. Nie słyszeliśmy nawet o jakiejś oficjalnej wizycie już jako prezydent Gdańska w Łodzi. Nie zrobił dla łodzian nic. Na koniec powiem tak, dość polityki na trumnach. Zarówno z jednej, jak i z drugiej strony. To, że ktoś umarł, nie oznacza, że był wybitny za życia, że zapominamy o wszystkich kontrowersjach z nim związanych. Przy śmierci należy pochylić głowy, to jest oczywiste. Jednak we wszystkim należy zachować jakiś zdrowy rozsądek. Jeśli łódzcy radni tego nie rozumieją, to tylko szkoda tego biednego miasta.

Politycy prawicy są za przeprowadzeniem konsultacji w sprawie patrona ulicy. Sami zgłaszają, że patronami ulic w Łodzi powinny zostać dwie łodzianki: Anna Burdówna – harcerka i nauczycielka, więźniarka obozu w Ravens­brück oraz Halina Szwarc – profesor doktor medycyny, agentka wywiadu Armii Krajowej, twórczyni Uniwersytetów Trzeciego Wieku w Polsce.

Anna Burdówna – harcerka i nauczycielka. Urodzona i wykształcona w Łodzi. W 1940 roku została osadzona w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück. Podczas pobytu w obozie włączyła się w działalność konspiracyjną, pomagała innym więźniarkom, przemycając żywność i leki. Prowadziła tam też potajemne lekcje historii. Podczas ewakuacji obozu pozostała na miejscu zajmując się chorymi. Po wojnie wróciła do Łodzi, pracowała jako nauczycielka i instruktorka harcerska. Odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarła 1 listopada 2010.

Halina Szwarc – profesor doktor medycyny. Urodzona i wykształcona w Łodzi. Kiedy wybuchła wojna miała zaledwie 16 lat. W tak młodym wieku zgłosiła się do działalności konspiracyjnej, gdzie została agentką wywiadu AK. Ustaliła położenie obiektów wojskowych w Hamburgu, co umożliwiło aliantom ich zniszczenie. Następnie podjęła pracę w berlińskim Archiwum Medycyny Wojskowej, skąd pozyskiwała przekazywane aliantom informacje, na podstawie których można było wnioskować o rozmieszczeniu oddziałów niemieckich na froncie wschodnim. Prowadziła również akcje dezinformacyjne wymierzone w niemiecką administrację oraz kolportaż prasy podziemnej na terenie Bawarii i Austrii. W 1945 była torturowana i skazana na śmierć. Wyroku nie wykonano z powodu końca okupacji niemieckiej w Łodzi. Po wojnie została profesorem medycyny. Zapoczątkowała Uniwersytety Trzeciego Wieku w Polsce. Zmarła 28 maja 2002 roku.