Emerytury 2019. Nowe zasady waloryzacji emerytur 2019 r.. Waloryzacja - zobacz nowe dane [tabela] EMERYTURA DLA POMOSTOWA 14.11.2018

Proponowana w marcu 2019 r. modyfikacja mechanizmu waloryzacji stanowić ma realne wsparcie dla najuboższych grup emerytów i rencistów, przy zachowaniu siły nabywczej i realnej wartości wszystkich świadczeń.

Wprowadzenie w 2019 r. innego mechanizmu waloryzacji niż obecnie funkcjonujący oznacza, że z tytułu minimalnej gwarantowanej podwyżki na poziomie 70 zł wyższą podwyżkę niż wynikającą z prognozowanego wskaźnika 103,26% otrzyma ok. 6,4 mln świadczeniobiorców, w tym ok. 63% emerytów i rencistów pobierających świadczenia z ZUS, 100% emerytów i rencistów pobierających świadczenia z Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, ok. 20% świadczeniobiorców ze
służb mundurowych oraz 100% osób pobierających renty socjalne oraz zasiłki i świadczenia przedemerytalne.

Przy proponowanej w projekcie ustawy zmianie sposobu waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych, osoby pobierające najniższe emerytury i renty dostałyby kwotę waloryzacji na poziomie 70,20 zł (w przypadku rent z tytułu częściowej niezdolności do pracy - 52,65 zł).

Gdyby zastosowano dotychczasowe zasady waloryzacji świadczeń, otrzymałyby kwotę 33,57 zł (w przypadku rent z tytułu częściowej niezdolności do pracy - 25,18 zł). Tak więc w przypadku najniższych emerytur i rent z tytułu całkowitej niezdolności do pracy - w stosunku do obecnie obowiązujących zasad waloryzacji - podwyżka świadczenia byłaby wyższa o 36,63 zł. Oznacza to tym samym, że świadczenia te zostałyby podwyższone o 6,82%, zamiast o 3,26% (przy zachowaniu w 2019 r. dotychczasowych zasad waloryzacji świadczeń).

Szacuje się, że łączne skutki finansowe wynikające z wprowadzenia w 2019 r. proponowanego mechanizmu waloryzacji wyniosą ok. 8443 mln zł zamiast planowanych 6860 mln zł, tj. o 1583 mln zł więcej.

• Emerytury pomostowe,
• Emerytury 2019.

Z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego wynika, że waloryzacja świadczeń emerytalno-rentowych stanowi jeden z elementów konstytucyjnego prawa do zabezpieczenia społecznego, co oznacza konieczność istnienia mechanizmu utrzymywania świadczeń emerytalno-rentowych na odpowiednim poziomie ich wartości realnej. Do naruszenia istoty prawa do zabezpieczenia społecznego w związku z waloryzacją może dojść w szczególności w dwóch sytuacjach: gdy świadczenia nie będą waloryzowane w danym okresie, bądź gdy waloryzacja świadczeń sprowadzi przynajmniej część świadczeniobiorców poniżej poziomu minimum życiowego. W tym przypadku taka sytuacja nie zachodzi. Poza tym proponowana przez rząd zmiana zasad waloryzacji jest jednorazowa i dotyczyć będzie jedynie 2019 roku, a zatem w kolejnych latach przywrócony zostanie dotychczasowy system podnoszenia emerytur i rent.

Obecna waloryzacja ma jedną istotną wadę. Nie poprawia sytuacji osób, które często z przyczyn od siebie niezależnych nie wypracowały wymaganego, minimalnego stażu pracy gwarantującego przynajmniej minimalną, ustawową emeryturę. Tymczasem w okresie transformacji ustrojowej, wiele osób, które utraciły pracę z powodu likwidacji przedsiębiorstw lub masowych zwolnień, było zmuszonych do pracy „na czarno”. Te okresy nie są im zaliczone do stażu pracy, a zatem także nie mają wpływu na wysokość emerytury. Dziś ta grupa byłych już pracowników dostaje często emerytury wynoszące kilkaset złotych. Często są to kwoty nie tylko poniżej minimum socjalnego, ale nawet poniżej minimum egzystencji. Warto być może wprowadzić zasadę, że każdy obywatel, który osiągnie wiek emerytalny, powinien mieć zagwarantowaną podstawową kwotę pozwalającą na przeżycie. Jest to o tyle istotne, że w nowym, obowiązującym systemie emerytalnym już w tej chwili są dziesiątki tysięcy osób dostających świadczenie poniżej minimum, a z roku na rok ma być ich coraz więcej.

Przyjęcie w 2019 r. zasady waloryzacji procentowej z gwarantowaną minimalną podwyżką na poziomie 70 zł spowoduje, że świadczenia wypłacane w kwocie poniżej 2147,30 zł miesięcznie będą podwyższone w stopniu większym, niż gdyby przeprowadzono waloryzację według obecnie funkcjonujących zasad.

Proponowana w marcu 2019 r. modyfikacja mechanizmu waloryzacji stanowić ma realne wsparcie dla najuboższych grup emerytów i rencistów, przy zachowaniu siły nabywczej i realnej wartości wszystkich świadczeń.

Wprowadzenie w 2019 r. innego mechanizmu waloryzacji niż obecnie funkcjonujący oznacza, że z tytułu minimalnej gwarantowanej podwyżki na poziomie 70 zł wyższą podwyżkę niż wynikającą z prognozowanego wskaźnika 103,26% otrzyma ok. 6,4 mln świadczeniobiorców, w tym ok. 63% emerytów i rencistów pobierających świadczenia z ZUS, 100% emerytów i rencistów pobierających świadczenia z Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, ok. 20% świadczeniobiorców ze służb mundurowych oraz 100% osób pobierających renty socjalne oraz zasiłki i świadczenia przedemerytalne.

Przy proponowanej w projekcie ustawy zmianie sposobu waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych, osoby pobierające najniższe emerytury i renty dostałyby kwotę waloryzacji na poziomie 70,20 zł (w przypadku rent z tytułu częściowej niezdolności do pracy - 52,65 zł).

Wysokość emerytury *** podwyżka obecnie *** nowa kwota *** nowa waloryzacja
po podwyżce *** proc. wzrost obecnie *** proc. wzrost po zmianach *** na rękę

772,35 ZŁ *** 25,18 ZŁ *** 797,53 ZŁ *** 52,65 ZŁ *** 825 ZŁ *** 103,26% *** 106,82% *** 720 ZŁ

1029,80 ZŁ *** 33,57,37 ZŁ *** 70,20 ZŁ *** 1100 ZŁ *** 103,26% *** 106,82% *** 934 ZŁ

1200 ZŁ *** 39,12 ZŁ *** 1239,12 ZŁ *** 70 ZŁ *** 1270 ZŁ *** 103,26%105,83%1071 ZŁ

1400 ZŁ *** 45,64 ZŁ *** 1445,64 ZŁ *** 70 ZŁ *** 1470 ZŁ *** 103,26%105%1233 ZŁ

1600 ZŁ *** 52,16 ZŁ *** 16532,16 ZŁ *** 70 ZŁ *** 1670 ZŁ *** 103,26%104,38%1394 ZŁ

1800 ZŁ *** 58,68 ZŁ *** 1858,68 ZŁ *** 70 ZŁ 1870 ZŁ *** 103,26%103,89%1556 ZŁ

2000 ZŁ *** 65,20 ZŁ *** 2065,20 ZŁ *** 70 ZŁ *** 2070 ZŁ *** 103,26%103,50%1717 ZŁ

2100 ZŁ *** 68,46 ZŁ *** 2168,46 ZŁ *** 70 ZŁ *** 2170 ZŁ *** 103,26%103,33%1798 ZŁ

2200 ZŁ *** 71,72 ZŁ *** 2271,72 ZŁ *** 71,72 ZŁ *** 2271,72 ZŁ *** 103,26%103,26%1880 ZŁ

2400 ZŁ *** 78,24 ZŁ *** 2478,24 ZŁ *** 78,24 ZŁ *** 2478,24 ZŁ *** 103,26%103,26%2047 ZŁ

2600 ZŁ *** 84,76 ZŁ *** 2684,76 ZŁ *** 84,76 ZŁ *** 2684,76 ZŁ *** 103,26%103,26%2375 ZŁ

3000 ZŁ *** 97,80 ZŁ *** 3097,80 ZŁ *** 197,80 ZŁ *** 3097,80 ZŁ *** 103,26%0103,26%2547 ZŁ

4000 ZŁ *** 130,40 ZŁ *** 4130,40 ZŁ *** 130,40 ZŁ *** 4130,40 ZŁ *** 103,26%103,26%3381 ZŁ

5000 ZŁ *** 163 ZŁ *** 5163 ZŁ *** 163 ZŁ *** 5163 ZŁ *** 103,26%103,26%4215 ZŁ

Gdyby zastosowano dotychczasowe zasady waloryzacji świadczeń, otrzymałyby kwotę 33,57 zł (w przypadku rent z tytułu częściowej niezdolności do pracy - 25,18 zł). Tak więc w przypadku najniższych emerytur i rent z tytułu całkowitej niezdolności do pracy - w stosunku do obecnie obowiązujących zasad waloryzacji - podwyżka świadczenia byłaby wyższa o 36,63 zł. Oznacza to tym samym, że świadczenia te zostałyby podwyższone o 6,82%, zamiast o 3,26% (przy zachowaniu w 2019 r. dotychczasowych zasad waloryzacji świadczeń).

Szacuje się, że łączne skutki finansowe wynikające z wprowadzenia w 2019 r. proponowanego mechanizmu waloryzacji wyniosą ok. 8443 mln zł zamiast planowanych 6860 mln zł, tj. o 1583 mln zł więcej.

Z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego wynika, że waloryzacja świadczeń emerytalno-rentowych stanowi jeden z elementów konstytucyjnego prawa do zabezpieczenia społecznego, co oznacza konieczność istnienia mechanizmu utrzymywania świadczeń emerytalno-rentowych na odpowiednim poziomie ich wartości realnej. Do naruszenia istoty prawa do zabezpieczenia społecznego w związku z waloryzacją może dojść w szczególności w dwóch sytuacjach: gdy świadczenia nie będą waloryzowane w danym okresie, bądź gdy waloryzacja świadczeń sprowadzi przynajmniej część świadczeniobiorców poniżej poziomu minimum życiowego. W tym przypadku taka sytuacja nie zachodzi. Poza tym proponowana przez rząd zmiana zasad waloryzacji jest jednorazowa i dotyczyć będzie jedynie 2019 roku, a zatem w kolejnych latach przywrócony zostanie dotychczasowy system podnoszenia emerytur i rent.

Obecna waloryzacja ma jedną istotną wadę. Nie poprawia sytuacji osób, które często z przyczyn od siebie niezależnych nie wypracowały wymaganego, minimalnego stażu pracy gwarantującego przynajmniej minimalną, ustawową emeryturę. Tymczasem w okresie transformacji ustrojowej, wiele osób, które utraciły pracę z powodu likwidacji przedsiębiorstw lub masowych zwolnień, było zmuszonych do pracy „na czarno”. Te okresy nie są im zaliczone do stażu pracy, a zatem także nie mają wpływu na wysokość emerytury. Dziś ta grupa byłych już pracowników dostaje często emerytury wynoszące kilkaset złotych. Często są to kwoty nie tylko poniżej minimum socjalnego, ale nawet poniżej minimum egzystencji. Warto być może wprowadzić zasadę, że każdy obywatel, który osiągnie wiek emerytalny, powinien mieć zagwarantowaną podstawową kwotę pozwalającą na przeżycie. Jest to o tyle istotne, że w nowym, obowiązującym systemie emerytalnym już w tej chwili są dziesiątki tysięcy osób dostających świadczenie poniżej minimum, a z roku na rok ma być ich coraz więcej.