Zakwas z buraków: przepis i właściwości. Jak łatwo zrobić zakwas buraczany i dlaczego warto go pić? To polskie superfood za kilka złotych

Jak zabrać się do przygotowania zakwasu z buraków? Przepisów nie brakuje, zmieniają się często w różnych stronach naszego kraju, łączy je jednak łatwość przygotowania i kilka wspólnych składników. Potrzebujemy oczywiście buraków, najlepiej ekologicznych, koniecznie ze sprawdzonego źródła, wszak to one będą stanowiły bazę dla całego zakwasu. Niezbędna jest również skórka z chleba razowego na zakwasie (która będzie starterem procesu fermentacji) oraz przyprawy – liść laurowy, ziele angielskie, szczypta cukru i sól. Niektórzy nie wyobrażają sobie zakwasu z buraków bez czosnku, więc wykorzystują i ten składnik.

1. Buraki można pokroić w drobne kawałki, a czosnek na drobne plasterki dzięki czemu będą oddawały intensywnie aromat, sok i w przypadku buraka kolor.
2. Wszystkie składniki wystarczy włożyć do sporego, wyparzonego szklanego naczynia (nadają się również naczynia ceramiczne) i zalać letnią, ale przegotowaną wodą z dodatkiem soli niejodowanej – najlepiej kamiennej lub himalajskiej.
3. Do naczynia wsadzamy także chleb, który powinien być zawinięty np. w jałową chustkę, przez co nie rozleci się w zakwasie i nie będzie go później „zaśmiecał".
4. Całość przechowujemy w temperaturze pokojowej w zacienionym miejscu, by po około 5 dniach mieć gotowy do spożycia zakwas.
5. Proces fermentacji może być dynamiczny, dlatego codziennie odcedzać trzeba pianę, która będzie zbierała się na górze naczynia.

Zakwas można pić po lekkim schłodzeniu, wtedy jest najsmaczniejszy, można go również użyć do przygotowania barszczu. Najlepiej spożyć go w ciągu maksymalnie dwóch tygodni. Końcówkę zakwasu można wykorzystać do rozpoczęcia fermentacji w kolejnej nastawie (nie trzeba wtedy wykorzystywać chleba razowego jako zaczynu fermentacji).

Pewnie każdy słyszał, że picie zakwasu buraczanego zaleca się cierpiącym na anemię, a także osobom, które zmagały się z problemami nowotworowymi lub są w trakcie rekonwalescencji po rozmaitych operacjach. Część osób wykorzystuje zakwas z buraków do walki z osteoporozą. Nie bez przyczyny.

Medycyna naturalna wskazuje, że zakwas buraczany ma charakter zasadotwórczy. A pokarmów zasadowych bardzo brakuje w naszej współczesnej diecie, za zasadowość odpowiadają bowiem głównie warzywa. Mięso, nabiał, zboża – ogromnie zakwaszają organizm, który w poszukiwaniu równowagi „poszukuje" w organizmie czegoś, co zrównoważy kwasotę i znajduje wapń zawarty w kościach. Długotrwałe narażanie organizmu na zakwaszanie powoduje więc problemy z kośćmi. Dlatego właśnie zakwas buraczany jest tak mile widziany przez organizm.

Zakwas buraczany stymuluje również rozwój czerwonych krwinek, przeciwdziała więc niedokrwistości, poprawia morfologię i zwiększa poziom hemoglobiny. Nie bez powodu honorowi krwiodawcy, którzy stymulują rozwój krwinek robią to właśnie między innymi poprzez picie soków i zakwasów buraczanych.

Ale dobroczynnych właściwości zakwasu buraczanego jest o wiele więcej. Burak to bogactwo betainy, która chroni wątrobę i ją odtruwa, przypisuje się jej możliwość obniżania poziomu homocysteiny (czyli aminokwasu, który podobnie jak zły cholesterol ma wpływ na zmiany miażdżycowe w organizmie). Z kolei betanina, a więc barwnik odpowiedzialny za kolor buraka, jest znanym antyoksydantem, który wychwytuje z organizmu wolne rodniki.

O walorach kolejnego składnika zakwasu buraczanego, czosnku, można byłoby napisać osobną rozprawę naukową, dość powiedzieć, że to całkowicie naturalny, silny „antybiotyk". Zakwas buraczany dostarcza też organizmowi wiele cennych składników jak kwas foliowy (na niego szczególną uwagę powinny zwrócić kobiety w ciąży), witaminy z grupy B, witaminę C (dwukrotnie więcej niż świeży burak), a także potas, wapń, żelazo, magnez i kilka innych mikroelementów. A przy tym – co równie ważne – zakwas buraczany jest przy tym bardzo smaczny.