Renesans

Za wykładnię grzechów i kar za nie przewidzianych w renesansie uznawana jest Boska Komedia Dantego Alighieri (1472 r.).
Dzieło opisuje m.in. 9 kręgów piekielnych, w których ulokowani są grzesznicy - im niżej są ulokowani, tym cięższy grzech popełnili, a zarazem czeka ich tym sroższa kara.

I tak w kolejnych kręgach dusze odbywają pokutę za:

1 krąg: Brak chrztu
2 krąg: Pożądanie
3 krąg: Obżarstwo
4 krąg: Chciwość
5 krąg: Złość
6 krąg: Herezję
7 krąg: Przemoc
8 krąg: Wyłudzenie
9 krąg: Zdradę

Barok

W trzecim tomie Catechismu Kościoła powszechnego (1577 r.), księdze poświęconej nauce o grzechu, wymienionych zostaje siedem grzechów głównych, wśród których autor, Hieronim Powodowski, wymienia trzy najgłówniejsze, z których wszystkie inne wyrastają:

1. Pycha
2. Łakomstwo
3. Nieczystość (lubieżność)

Oświecenie

W XVIII wieku do głosu doszli moraliści, wśród których pojęciem grzechu zajmował się m.in. Gaudenty Jakub Wałęcki. Wyróżnił on 7 grzechów śmiertelnych:

1. Prostytucja
2. Cudzołóstwo
3. Kazirodztwo
4. Gwałt
5. Masturbacja
6. Bluźnierstwo
7. Życie w niezgodzie z naturą (w tym sodomia)

XIX wiek

Pojęcie grzechu w XIX wieku dobrze ilustruje sztuka tego okresu. Na obrazach grzech jednoznacznie kojarzył się z wizerunkiem upadłych kobiet i niemoralnych mężczyzn. Malarze wskazywali zło, jakie niosła cywilizacja, wielkomiejskie życie oraz jego wszelkie pokusy. Kierunek dla człowieka dążącego do zbawienia wskazał także Pierwszy Sobór Watykański (1869-1870). Do najcięższych grzechów XIX wieku zaliczyć można zatem:

1. Odstępstwo od wiary
2. Ateizm
3. Herezję
4. Onanizm
5. Sodomię
6. Lubieżność
7. Uleganie pokusom