Z życia wyższych sfer, czyli rozmowa przy obiedzie

- Masz rację, Robercie. Nasza służba czuję się zbyt pewnie. Ale to już nie mój problem. Chciałam cię, skarbie, poinformować, że odchodzę o ciebie.
- Jolu, czy ja się nie przesłyszałem?
- Nie, Robercie. Zakochałam się w Stefanii. W przyszłym tygodniu wyprowadzamy się do Amsterdamu.
- Jolu, odchodzisz ode mnie do kobiety? I chcesz z nią wyjechać za
granicę?
- Przykro mi Robercie, naprawdę. Musisz jakoś się z tym oswoić. Zawsze możesz zamówić kilka wizyt u Fryderyka, on jest świetnym psychoanalitykiem.
- Dziękuję za radę. Rzeczywiście Fryderyk jest znakomitym specjalistą. To całkowicie załatwi problem. Na razie jestem jednak w lekkim szoku. Proszę, wybacz.
- Oczywiście. To są trudne sprawy, ale przecież jesteśmy dorosłymi, kulturalnymi ludźmi, prawda?
- Tak kochanie. Uznajmy ten rozdział za zamknięty.
- Świetnie.
- A teraz otwieram nowy rozdział i słuchaj uważnie! Jak tylko się wyprowadzisz do tej dziwki, to cię po prostu zniszczę. Ciebie i tę lesbę, rozumiesz. Co się tak gapisz, ty kretynko?!