Więzień w Łodzi spadł z piętrowego łóżka. Zażądał 200 tys. zł!

Więzień z łódzkiego zakładu karnego zażądał od Skarbu Państwa 200 tys. złotych zadośćuczynienia za trwałą utratę zdrowia fizycznego oraz psychicznego, 20 tys. zł na rzecz Domu Małego Dziecka raz o zasądzenie renty rehabilitacyjnej w wysokości 2.000 złotych. Opisał, że będąc w więziennym szpitalu pomimo tego, iż chorował na schorzenia związane z kręgosłupem, musiał spać na górnym łóżku. Miał problemy z wchodzeniem i schodzeniem. Spadł też z drabinki i przy upadku zerwał sobie ścięgna ramienia lewej ręki . Zrobiono mu wówczas prześwietlenie i nie udzielono żadnej pomocy. Potem został przewieziony do innego więzienia. Tam mężczyzna został skierowany do ortopedy. W pozwie tłumaczył, ze nadal ma niesprawną rękę

Pozwany zakład karny tłumaczył, że szpitalne łóżka są zabezpieczone barierkami. Mają drabinki. A po opisanym wypadku lekarz nie stwierdził świeżego urazu.

W ocenie Sądu wyżej postępowanie lekarza więziennego było prawidłowe. Zastosowano u niego temblak na okres kilku dni celem odciążenia stawu łokciowego i było to działanie wystarczające. Faktem jest, że po przewiezieniu do kolejnego więzienia mężczyzna leczony był przez lekarza ortopedę z uwagi na problem ze stawem łokciowym oraz że po wykonaniu u niego badania USG, stwierdzono m.in. całkowite uszkodzenie ścięgna, krwiak pourazowy i skierowano go do szpitala celem leczenia operacyjnego.

Jednakże nie może świadczyć o tym, że doznał tych obrażeń podczas pobytu w łódzkim więzieniu tym bardziej, że już wcześniej miał problemy z łokciem. Nie było zaleceń lekarskich do otrzymania przez niego dolnego łóżka, a ponadto wszystkie łóżka wyposażone były odpowiednio zabezpieczone by zabezpieczyć przed spadnięciem z łóżka. Dlatego odrzucił wszystkie roszczenia skazanego.