Widzew. Do boiskowej finezji jeszcze daleko, ale droga jest dobra!

Wygrał drugi ligowy mecz z niepokonanymi do tej pory Błękitnymi. Zwycięzców się nie sądzi, ale ocenić można i trzeba. Łodzianie zaprezentowali futbol skuteczny, do piękna i finezji, które porwą widownię, jeszcze im daleko, ale bardzo chcą wejść na tę drogę.
Można mieć nadal zastrzeżenia do Adama Radwańskiego, że choć sporo widzi na boisku, traci też dużo piłek i na długie minuty znika z pola widzenia. Trener Marcin Kaczmarek starał się wzmocnić środek pola głęboko za plecami napastnika ustawiając Marcina Robaka. Ten po profesorsku drygwał poczynaniami swoich kolegów, uspokoił grę, ustabilizował ją bo kontry rywali były groźne, gubiły krycie i ustawienie tak łódzkich pomocników, jak i obrońców. Za to należą się kapitanowi słowa uznania.
Niezłym pomysłem było odważne ustawienie Łukasza Kosakiewicza, którymi dynamicznymi wyjściami do przodu wspomagał Danielami Mąkę. Ataków prawą stroną było sporo, ale niewiele niestety z nich wynikało. Przede wszystkim brakowało mierzonych precyzyjnych dośrodkowań.
Odkryciem spotkania był rezerwowy Chriostopher Mandiangu, który zdynamizował grę Widzewa. Ta siadła po zejściu z boiska kontuzjowanego Przemysława Kity (na szczęście uraz nie okazał się groźny!). Mandiangu był nie do upilnowania dla zmęczonych graniem rywali. To był prawdziwy joker w talii Marcina Kaczmarka.

Widzew Łódź Błękitni Stargard 2:0 (1:0) 

1:0 Kita (16), 2:0 Robak (85, karny)
Widzew: Wolański Kosakiewicz, Rudol, Tanżyna, Pięczek, Mąka (67, Mandiangu), Poczobut, Radwański (90, Stefaniak), Ameyaw (73, Gutowski), Kita (31, Wolsztyński), Robak.