W Łodzi włączają fontanny, choć miały być zamknięte z powodu epidemii. Zobacz, gdzie już szumi woda...

W kwietniu Główny Inspektor Sanitarny nakazał wprowadzenie zakazu uruchamiania „fontann i ulicznych instalacji wodnych z wyrzucanymi na wysokość kilku metrów strumieniami wodnymi”. Powodem było to, że koronawirus przenosi się drogą kropelkową więc woda z fontanny byłaby dla niego znakomitym nośnikiem. Do tych zaleceń zastosowała się też Łódź. Jednak od kilku tygodniu część łódzkich fontann jest uruchamiana. Jako jedna z pierwszych "ruszyła" fontanna znajdująca się w stawie parku im. Reymonta przy Białej Fabryce.

W Łodzi jest co najmniej 20 fontann. Ich uruchamianie ma w mieście tradycje sięgającą II połowy XIX w. Prawdopodobnie pierwszymi łódzkimi fontannami były te, które powstały w otwartym w 1885 r. parku Helenów. Ów „ogród pana Anstadta” był wówczas modnym miejscem, w którym należało się pokazywać. W 1895 roku zorganizowano w parku wystawę rzemieślni­czo-przemysłową ze stu dwudziestoma prezentującymi się kupcami i rzemieślnikami z Łodzi, Warszawy i okolicznych miast. Były tam i fontanny i kaskady wodne na stawie. Fontanna były także w parku im. Sienkiewicza.

Jedną ze starszych fontann w Łodzi jest zwieńczona figurką rybki Fontanna Miłości na placu Wolności. Powstała w latach 30. XX wieku. Wykonali ją uczniowie Szkoły Rzemiosł Towarzystwa Salezjańskiego w Łodzi. Funkcjonowała do lat 70-tych, potem została zlikwidowana. Odnowił ją w 2004 r. ZWiK w ramach projektu „Fontanny dla Łodzi”. Fontanna bywa nazywana też Fontanną Miłości, bowiem dawniej mieli z niej pić po ślubie wodę nowożeńcy biorący ślub w pobliskim kościele pw. Zesłania Ducha Świętego.

Jednak najbardziej znaną łódzka fontanną jest ta na placu Dąbrowskiego. Pierwsza fontanna w tym miejscu powstała w 1967 r. Była to prosta konstrukcja z kwadratowymi, betonowymi nieckami. W tej formie doczekała schyłku PRL i w latach 90-tych była już nieczynna. W 2009 r. stanęła tam nowa konstrukcja w kształcie dwóch morskich fal wyłaniających się z powierzchni placu, a w niecce pomiędzy nimi zostały umieszczone 272 dysze oferujące widzom spektakl „światło i dźwięk” – woda była podświetlana, a fale „tańczyły” w rytm muzyki.