Oprócz stanu pacjenta, ryzyko zakażeń szpitalnych zwiększyć może także leczenie: bardziej narażeni na zakażenie są pacjenci z ranami chirurgicznymi, po przeszczepach oraz wspomagani respiratorem. Ryzyko zakażenia szpitalnego wzrasta też u pacjentów z założonym cewnikiem. Nie bez znaczenia jest także wpływ czasu hospitalizacji na wzrost ryzyka zakażenia.

Ta bakteria odpowiada za ok. 8% zakażeń szpitalnych. Może wywołać zapalenie płuc, a także zakażenia w obrębie kości i stawów, układu pokarmowego oraz moczowego. U noworodków może wywołać zapalenie opon mózgowych.

Personel szpitalny często jest nosicielem tej bakterii, co sprzyja zakażeniom wewnątrzszpitalnym. Wymioty, biegunka, spadek ciśnienia krwi – to najczęstsze objawy zakażenia gronkowcem. Ta bakteria potrafi jednak sporo namieszać. Powoduje zakażenia ropne (np. czyraki, jęczmień, liszajec) lub zakażenia układowe (np. zapalenie tchawicy, płuc, mięśnia sercowego).

Ta bakteria jest często odpowiedzialna za zakażenia układu moczowego u pacjentów, u których zastosowano cewnik. Może także wywoływać szpitalne zapalenie płuc oraz zakażenia pooperacyjne.