Tężnie w Łodzi. Dwie kolejne tężnie solankowe staną w łódzkich zieleńcach

Moda na tężnie solankowe zaczęła się w 2015 roku, a zapoczątkowała ją spółdzielnia mieszkaniowa „Botanik”, stawiając drewnianą konstrukcję wypełnioną gałęziami tarniny, po których ściekała solanka, na placu przy Szkole Podstawowej nr 11 przy ul. Hufcowej. Potem w sąsiedztwie powstała druga taka budowla. Pomysłu pozazdrościła spółdzielnia im. Reja na Bałutach, która między blokami przy ul. Inowrocławskiej 5 i ul. Żubardzkiej 9 ulokowała dwie inhalatornie solankowe.

Kolejne obiekty budowano w miejskich parkach. W parku Podolskim na Dąbrowie pojawiły się nawet dwie tężnie. Kolejne postawiono w parku Widzewska Górka, w parku Źródła Olechówki na Olechowie i w parku Abramowskiego. Ostatnią tężnię zainstalowano w 2022 roku na Stawach Jana.

Przy tężniach stają ławki i ławko-leżaki, jest urządzana zieleń, a teren ogradza się. To nie tylko miejsca służące zdrowiu, ale i kontaktom sąsiedzkim i towarzyskim. Mieszkańcy osiedli bardzo je lubią, a ławeczki są zajęte przez cały czas. Tężnie są włączane od maja do października, działają od wczesnego rana do późnej nocy.

Do budowy tężni używa się gałązek krzewów tarniny. Po nich spływa dobroczynna solanka, rozbijając się na mniejsze krople. Dzięki warunkom atmosferycznym - podmuchom wiatru - powstaje mgiełka solankowa, która rozwiewana jest wokół tężni, tworząc korzystny dla zdrowia mikroklimat.