Stres przed pierwszym dniem szkoły - jak wspierać dziecko? Radzi psycholog. Wideo, zdjęcia

Powrót do szkoły dla wielu uczniów wiąże się ze sporym stresem.
Dzieci i młodzież odliczają już dni do rozpoczęcia roku. Jedni wrócą do znanych sobie już miejsc, kolegów i koleżanek, nauczycieli, dla innych będzie to całkiem nowy rozdział. Mowa o pierwszakach – tych, którzy dopiero zaczynają edukację w szkole podstawowej albo w szkole średniej. I dla jednych, i dla drugich sytuacja może być trudna. Rodzice powinni o tym ze swoimi dziećmi rozmawiać.
- Obawy są naturalne, szczególnie przed nieznanym – mówi Emil Otto, łódzki psycholog. - Dlatego warto z dziećmi o tych obawach rozmawiać. Widząc jego niepewność, dobrze jest wyjść z ini cjatywą, stworzyć odpowiednie warunki i w komfortowej atmosferze, w spokoju zapytać wprost o to, czego się boi. Traktujmy dzieci jak partnerów, one są naprawdę mądre, inteligentne.

Obce miejsce, obcy ludzie i presja ocen
Oprócz tego, co nieznane, dzieci w szkole poddawane są presji ciągłego oceniania. Zdarza się, że dzieci są przytłoczone, gdy zdarzy im się złapać jedynkę.

- Warto wtedy pamiętać, że zła ocena to nie jest koniec świata – zwraca uwagę Emil Otto. - Dlatego jako rodzice – nie powinniśmy reagować negatywnie.

Zła ocena sama w sobie jest dla ucznia karą, pognębianie go dodatkowe przez mamę czy tatę, nie pomoże, wręcz może pogorszyć sytuację. Rolą rodziców jest wsparcie i wzmocnienie dziecka, by mogło poczuć się lepiej i silniejsze stawić czoła porażce, poprawić się. A co robić, gdy w ogóle jest do nauki niechętne?

- Nie wymagajmy też od dziecka, aby było najlepsze ze wszystkiego – dodaje psycholog. - Dobrze jest znaleźć obszar, zgodny z jego zainteresowaniami, rozwijający jego zdolności i w tym go wspierać, dać mu się wykazać. Oczywiście trzeba uświadamiać dziecku, że podstawę, to minimum ze wszystkich przedmiotów musi osiągnąć, ale z czegoś, co go naprawdę pasjonuje – ma szanse osiągać sukcesy. Pamiętajmy, aby wymagania dostosować do indywidualnych możliwości dziecka.

Obserwujmy, czy z dzieckiem coś się nie dzieje – zauważajmy zmiany w zachowaniu, częste zmiany nastroju, przedłużające się przygnębienie. Zanim będzie za późno – można pójść do psychologa, szkolnego psychologa.

Spotkanie z psychologiem czy pedagogiem może okazać się dobrą profilaktyką zaburzeń, do których mogłoby dojść później. Specjalistę można znaleźć w szkole, w poradni psychologiczno-pedagogicznej albo w jednostce NFZ. Musi ona zostać przez dziecko zaakceptowany, nawiązać z nim dobrą relację, inaczej ani rozmowy, ani terapia - nie będą skuteczne.