Rezerwowy Pafka. Szejk z Bahrajnu nie uratuje łódzkiego sportu

Niestety, szejka z Bahrajnu, który wyłożyłby miliony petrodolarów i przeniósł łódzkie gry do Arabii Szczęśliwej, jakoś na horyzoncie nie widać.
Musimy radzić sobie sami, a z tym idzie nam czytaj: władzom miasta marnie. Na dyscypliny indywidualne zawsze jakiś pomysł się znajdzie. Wystarczy sypnąć groszem znakomitej pływaczce, zrobić sobie przy okazji sweet fotkę i wszyscy są happy.
Sporty zespołowe w większości klepią biedę, próbując wiązać koniec z końcem. Ważniejsze jest systematyczne regulowanie zobowiązań niż wybicie się na wielkość. Dla wielu drużyn miasto jest głównym sponsorem, który gwarantuje to, że w jednym czy drugim klubie życie się jeszcze tli.
Niestety, od lat miejskie pieniądze przeznaczane na tę sferę życia są, mówiąc wprost, żałosne w porównaniu z innymi aglomercjami. Gdzie indziej na czołowe kluby wydaje się miliony złotych, a u nas...
Na dodatek pieniądze dzielone są wyjątkowo subiektywnie, bez dostrzegania nowych zjawisk na łódzkiej mapie, jak choćby robiące największe postępy sportowe siatkarki ŁKS czy odradzające się drużyny futbolowe.
Naiwni, liczyli, że nowy wiceprezydent od sportu jest w stanie dokonać przełomu. Nic z tego. Najbardziej był widoczny, gdy udzielał długich, ale nic niewnoszących wywiadów oraz powoływał martwą Radę Sportu. Rewolucyjnych zmian w łódzkim sporcie przynajmniej na razie nie dokonał.