Rezerwowy Pafka. Dlaczego Lewy nie dostał sportowego Nobla?

Dwa w jednym. Polska górą, Polska na topie. Literacki nobel dla Olgi Tokarczuk i futbolowy nobel dla Roberta Lewandowskiego. Niestety, w 50 procentach musieliśmy obejść się smakiem.
Kto przeczytał choć jedną książkę Olgi Tokarczuk ten musi ulec zauroczeniu. Czym? Wykreowanym przez nią światem, przenikliwością i wyjątkową krystalicznością opowiadania, co sprawia, że lektura jest po prostu przyjemnością, a czytanie staje się wartością, podwaliną lepszego widzenia i rozumienia naszej rzeczywistości, nie tylko przez pryzmat internetu oraz codziennych serialowych sag. .
Robert Lewandowski, mimo wręcz lizusowskiego podejścia niektórych polskich mediów, w których każdy ruch nogą Polka uznawano był za genialny, a peanom na cześć i chwałę nie było końca, musiał obejść się smakiem. Dlaczego? Bo są w futbolowym świecie większe od niego kozaki. Nikt chyba nie ma cienia wątpliwości, że Leo Messi talentu i umiejętności ma więcej od Polaka. I nie tylko on...
Na dodatek Lewy gra, co tu dużo kryć, w lidze drugiego wyboru. Na topie są dwie ligi: angielska i hiszpańska. Tam poziom grania jest najwyższy, gwiazd najwięcej, ekscytujących spotkań bez liku. O nich mówi się najwięcej, one kreują topowych, wyróżnianych potem graczy.
Reprezentacją z drugiego szeregu jest też niestety reprezentacja Polski, której pan Robert jest kapitanem. To nie biało czerwoni walczą o najwyższe zaszczyty, prezentują najwyższy poziom, kreują widowiska na najwyższym poziomie. Dlatego trudno się dziwić takim, a nie innym piłkarskim wyborom.