Pradawne i prawie współczesne mity. Drzewa w wierzeniach słowiańskich

Brzoza
To jedno z najbardziej polskich drzew, które rosło tu już w epoce lodowcowej. Jednym z najbardziej znanym zwyczajów było potrząsanie młodymi drzewkami, by uwolnić się od dreszczy. Innym zwyczajem, przy silnym osłabieniu, było wyjście z miotłą brzozową na rozstajne drogi, wyrzucenie ją za siebie i uciekanie do wsi, co siły w nogach. Z kolei na rany przykładano korę, wierząc że litościwe drzewo pomoże na szybkie jej zagojenie. Wierzono również, że gdy nowa, brzozowa miotła się przewróci, w domu umrze ktoś młody, gdy przewróci się stara - odejdzie z tego świata ktoś mocno wiekowy. Z kolei na grobach stawiano zazwyczaj krzyże brzozowe, ufając że to litościwe, płaczące drzewo ochroni duszę zmarłego.