Obowiązek, który staje się... modą. Rozmaitość wzorów maseczek ma swoje powody

Wprowadzony 16 kwietnia powszechny obowiązek zasłaniania ust i nosa w miejscach publicznych zmusił Polaków do kreatywności. Z nabyciem maseczek ochronnych z prawdziwego zdarzenia wciąż są kłopoty, ceny tego poszukiwanego towaru są niekiedy paskarskie. Od czego jednak polska pomysłowość, która ujawniła się już w momencie, gdy najprostszych środków ochrony osobistej zaczęło brakować w szpitalach, a z pomocą ruszyła rzesza ochotników ( przyznajmy, że raczej ochotniczek) szyjących maseczki z materiałów będących po prostu pod ręką. Pod maszyny do szycia w pierwszej kolejności trafiły wyciągnięte z szuflad wszelkie zapasy tkanin bawełnianych: odzieżowych, ale i pościelowych, często w kolorach wyraźnie odbiegających od pierwowzoru szpitalnej zieleni. Jasne stało się bowiem, że estetyka maseczki ma drugorzędne znaczenie w obliczu pierwszorzędnej funkcji ochronnej.

Inna sprawa, że w rzeszy obowiązkowo zamaskowanych jest wielu takich, którzy z tłumu chcą się po prostu wyróżnić - czy to wzorem tkaniny maseczki, czy kolorystycznym dopasowaniem jej do stroju. A ponieważ rynek nie znosi próżni, rychło znaleźli się wytwórcy, którzy gotowi byli zapotrzebowanie estetyczne zaspokoić. I stąd kolejna partia maseczek w oryginalnych kolorach i wzorach.

Za ich produkcję wzięli się też projektanci mody (m.in. Eva Minge i Łukasz Jemioł), co prawdopodobnie zaowocuje wkrótce nową modą na maseczki dizajnerskie.

Bo - jak dziwnie by to nie brzmiało w czasie szerzenia się niebezpiecznej epidemii - człowiek to istota obdarzona indywidualnością.