Łodzianka z elektroniczną bransoletą skazana na areszt domowy

Łodzianka nosi elektroniczną obrożę od 22 lutego. Jest jedną z pierwszych skazanych w województwie, której założono takie urządzenie. Wcześniej przez miesiąc przebywała w zakładzie karnym przy ul. Beskidzkiej. Jak sama szczerze przyznaje, do więzienia trafiła przez własną głupotę. - Miałam kilkumiesięczny wyrok w zawieszeniu. Zachowałam się nieodpowiedzialnie i złamałam warunki nałożone przez sąd. Dlatego w styczniu trafiłam za kraty i bardzo to przeżyłam - opowiada. Nie chce jednak publicznie ujawnić, za co została ukarana, bo wstydzi się tego, co zrobiła.

- Najpierw trafiłam na dwa tygodnie do 14-osobowej, 20-metrowej celi przejściowej. Jedna ze współlokatorek chorowała na świerzb i była potwornie zawszona. Bałyśmy się, że nas wszystkich obejdzie robactwo. - Potem trafiłam do celi 6-osobowej, ale większość kobiet siedziała za morderstwa. Bałam się usnąć, by czegoś mi w nocy nie zrobiły - wspomina kobieta. Robiła wszystko, by się stamtąd wydostać i rozpoczęła starania o elektroniczną bransoletkę. Żeby zyskać prawo do odbywania kary na wolności, pod elektronicznym dozorem, Elżbieta musiała spełnić wiele warunków. Potrzebna była zgoda rodziny, pozytywna opinia sąsiadów i sądu penitencjarnego. Przed założeniem bransolety specjaliści z policji sprawdzali. czy w mieszkaniu nadajnik ma zasięg umożliwiający kontrolę. Przestrzeń, na jakiej może się swobodnie poruszać, jest ściśle określona. To dwa pokoiki małego domku jednorodzinnego, w którym Elżbieta mieszka razem z 8-letnią córką. Nie wolno jej wyjść nawet na podwórko. Elektroniczna obroża wyśle sygnał o wyjściu poza dozwoloną strefę, nawet gdy zejdzie do piwnicy lub pójdzie na strych.

Więcej w dzisiejszym, magazynowym wydaniu Expressu Ilustrowanego