Łódź. Dawną świetność odzyska zabytkowa kamienica przy placu Wolności z najstarszą apteką i Muzeum Farmacji

Jednak w tym przypadku chodzi o większy projekt remontowo-budowlany: rewitalizację całego placu Wolności, który też należy do unikatowych, ponieważ jest jedynym w Polsce placem ośmiobocznym oraz jednym z trzech takich na świecie: po Budapeszcie na Węgrzech i mieście Dunedin w Nowej Zelandii. Prace na placu Wolności zaczną się właśnie od renowacji kamienicy oznaczonej numerem 2.

- Chcę zaznaczyć, że to pierwszy etap modernizacji zabytkowej kamienicy. W tym roku odnowimy fasadę oraz prześwit bramowy. Pracom konserwatorskim poddane zostaną detale architektoniczne i sztukateria. Uzupełnimy ubytki w ścianach oraz w stolarce. Wymienimy okna i zabezpieczymy balkony. W prześwicie bramowym i na podwórku pojawi się nowa nawierzchnia. Na placu Wolności pojawi się zupełnie nowe przejście, którym będzie można dojść do powiększonego Pasażu Róży – mówi Olga Kassyańska z Zarządu Inwestycji Miejskich w Łodzi.

Na razie zaczęły się prace związane z opracowaniem dokumentacji i uzyskaniem pozwoleń na rozpoczęcie budowy. A co potem?

- Prace budowlane w kamienicy wystartują na przełomie czerwca i lipca br. Roboty związane z odnowieniem elewacji i prześwitu bramowego potrwają do końca tego roku i pochłoną dwa miliony złotych. W planach mamy jednak remont całej kamienicy – zapewnia Małgorzata Loeffler z Zarządu Inwestycji Miejskich w Łodzi.

Kamienica z apteką to jeden z charakterystycznych domów, które w latach 30. i 40. XIX stulecia stanęły przy ówczesnym Nowym Rynku. Ten zaś powstał po tym, gdy zapadła decyzja, aby przekształcić Łódź w miasto przemysłowe. Opisywana kamienica stanęła w latach 1840 – 1841 w niezwykle prestiżowym miejscu – tuż obok ratusza. Inwestorem był aptekarz Bogumił Zimmermann, zaś autorem projektu Stefan Baliński, budowniczy gubernialny z Warszawy.

Pierwotnie był to – podobnie jak inne domy przy Nowym Rynku – piętrowy budynek z bramą przejazdową nakryty wysokim dachem. Tak wynika z ustaleń prof. Krzysztofa Stefańskiego z Uniwersytetu Łódzkiego, czołowego znawcy łódzkich zabytków. Badacz ten zaznacza, że z początku Bogumił Zimmermann nieźle prosperował, ponieważ w 1842 roku w pobliżu zaczął stawiać drugi budynek.

Niestety, aptekarz zapewne przeinwestował, bowiem popadł w tarapaty finansowe i musiał sprzedać obie nieruchomości. Nabywcą okazał się Maksymilian Leinweber, który nadal prowadził dochodową, historyczną aptekę. W końcu XIX stulecia przejął ją syn właściciela – Kazimierz Zimmermann, który postanowił przebudować i rozbudować stary dom.

O pomoc poprosił mistrza Gustawa Landau – Gutentegera, czołowego, obdarzonego niezwykłą wyobraźnią architekta w dziejach Łodzi, który z powodzeniem projektował obiekty w różnych stylach: od romańskiego i gotyckiego do secesji. Według jego wskazówek w latach 1892 – 1893 nadbudowano piętro, a całość otrzymała formy nawiązujące do renesansu. Fasadę kamienicy ozdobiły rozety, motywy roślinne oraz stylizowana płycina na szczycie z datą przebudowy: „1893”.

W latach międzywojennych właścicielem kamienicy była rodzina Koprowskich, natomiast po drugiej wojnie światowej została znacjonalizowana i przejęta przez państwo. Dzisiaj znów jest w rękach prywatnych. Ponadto – oprócz wspomnianej apteki i Muzeum Farmacji – znajdują się tam mieszkania, szkoła tańca oraz magazyny Muzeum Sportu będącego filią Muzeum Miasta Łodzi.