Lata płyną, ale...

Żeluje sobie włosy, nosi trampki, koszule rozpięte do pępka, łyka stosy witamin, chodzi na siłownię, a nawet do solarium.
Po prostu rozpiera go energia i viagra. Jest zabawa
i uciecha.
Przychodzi jednak moment, gdy trzeba spojrzeć
w lustro. A tam, z drugiej strony spogląda na niego... jego własny ojciec. Można go dostrzec zwłaszcza wtedy, gdy zaboli coś w boku, zdrętwieje ręka albo na ciele pojawi się kolejna wątrobowa plama. Każdy bowiem na stare lata upodabnia się do rodziców. Zaczyna się tak samo zachowywać, poruszać, denerwować w takich samych sytuacjach, a nawet podobnie wyrażać. Biologię można trochę oszukać, ale genetyki już nie.
Ale gdy ból minie, gość znów wskoczy w trampeczki, ciemne okulary i heja! I o to chodzi! Trzeba żyć, a nie roztkliwiać się nad sobą.
Z tym, że ojciec będzie pojawiał się w lustrze coraz częściej...