Kto ma prawo do grobu. Opłacone miejsce na cmentarzu to nie własność

Kobieta, która wykupiła czterokomorowy grób na cmentarzu komunalnym, chciała wpisać w jego księdze cmentarnej listę uprawnionych do pochówku, a jednocześnie zastrzec listę krewnych, którzy z tego miejsca nie będą mogli skorzystać po śmierci. Administracja reprezentująca właściciela cmentarza – urząd miasta, odmówiła jednak takiego zapisu.

W grobie tym pochowana została jedynie matka kobiety. Pozostałe komory były wolne. Właścicielka grobowca, na który wydała kilkadziesiąt tysięcy, nie chciała, by po śmierci spoczęła w nim część rodziny, z którą była w konflikcie. Stąd żądanie wpisania zastrzeżenia co do osób uprawnionych do miejsca.

Ponieważ administracja nekropolii odmówiła wprowadzenia żądanych zapisów, zainteresowana wystąpiła do sądu.
Sąd okręgowy, do którego trafił pozew, stwierdził, że nie ma podstaw prawnych do dokonania takiego wpisu, bo nie przewiduje tego ustawa, a gdyby nawet został on dokonany, to nie wywołałby żadnych skutków prawnych.

Sąd Apelacyjny podtrzymał stanowisko niższej instancji. Przypomniał, że zgodnie u ustawą, grób nie może być użyty przez administrację cmentarną do ponownego chowania przed upływem 20 lat, zaś po ich upływie krewni mogą dokonać opłaty na kolejne 20 lat, co wiąże ręce administracji. Jednocześnie w księdze grobu mogą być dokonane tylko wpisy dotyczące nagrobka i adnotacje o zastrzeżeniu prawa do odnowienia umowy po 20 latach.

Jednak dokonanie opłaty za pochowanie zwłok nie daje swobody decyzji, czy i kto powinien być w grobie pochowany. To uprawnienie pozostaje wspólne dla osób bliskich zmarłego, wynika bowiem z osobistego prawa każdej z tych osób. Księga grobów nie służy zaś w żadnym przypadku do dokonywania wpisów określających kolejność, w jakiej wskazane osoby mogą być w przyszłości pochowane czy też jakie osoby pochowane być w grobie nie mogą