Kiedyś traktowany jak lekarstwo, teraz niesie śmiertelne zagrożenie! Musisz omijać tę roślinę, Lasy Państwowe ostrzegają

Starzec Jakubek to pospolita roślina, która od wieków była stosowana, głównie przez ludowych znachorów do leczenie wielu chorób. Nalewki i napary z ziela starca jakubka były popularne aż do lat 80. XX wieku, jako:

• środek rozkurczowy,
• pomagający w skurczach jelit,
• obniżający ciśnienie krwi,
• środek moczopędny.

Z czasem jednak zachwyt nad tą rośliną i jej wykorzystanie w leczeniu słabło.

W tradycyjnej medycynie naturalnej ziele jakubka polecano np. przy chorobach wątroby, a nawet w leczeniu nowotworów.
Okazało się, że cała rodzina starców zawiera alkaloidy pirolizydynowe, które działają mutagennie, kancerogennie i hepatotoksycznie. Stwierdzono to doświadczalnie na zwierzętach, używając czystych form alkaloidów. Działanie hepatotoksyczne całej rodziny starców zostało zgłoszone już w 1920 r., a w latach 50. XX w. ustalono przemiany alkaloidów pirolizydynowych i powstawanie toksycznych metabolitów. Właśnie ze względu na to działanie, roślina straciła znaczenie w medycynie. - tłumaczą Lasy Państwowe.

W związku z tym, dzisiaj zaleca się korzystanie z ekstraktów z liści i kwiatów starca jakubka tylko do krótkotrwałych kuracji. Co ważne, nie można im jednak podawać kobietom w ciąży bądź matkom karmiącym piersią.
Starzec Jakubek jest szczególnie niebezpieczny dla:

• koni i kuców, dla których kontakt z tą rośliną może zakończyć się nawet śmiercią,
• Podobnie jest w przypadku zwierząt domowych - psów i kotów, dla których kontakt z rośliną również może zakończyć się śmiercią.

Starzec Jakubek ma wysoką łodygę, która osiąga nawet 120 cm wysokości. Charakterystyczne jej to, że łodyga rozgałęzia się, tworząc tym samym długie pędy - wełnisto owłosione bądź zupełnie nagie, dodatkowo:

• Liście są lirowate i pierzastodzielne,
• kwiatostan, który występuje na szczycie łodygi jest luźny i okazały.

Kwiatostan tworzą żółte kwiaty, zebrane w podbaldachy. Koszyczki o średnicy 1,5-2,5 cm są złożone z kwiatów języczkowych, płasko rozłożonych i występujących na brzegu kwiatostanu oraz z kwiatów rurkowatych, gęsto upakowanych wewnątrz. Roślina ta kwitnie od czerwca do września. Wkrótce po kwitnieniu pojawiają się jedwabiste, białe włoski. - informują specjaliści z Lasów Państwowych.