Dwie nowe gwiazdy w Alei Gwiazd - Katarzyna Figura i Jerzy Stuhr na ul. Piotrkowskiej ZDJĘCIA

Po kilkuminutowym spóźnieniu, o godz. 13.10 w sobotę na Łódzkiej Alei Gwiazd swoje gwiazdy odsłoniła para aktorów - Katarzyna Figura i Jerzy Stuhr. Wokół zgromadził się tłum fanów, którzy chcieli zobaczyć na własne oczy aktorów grających w tak kultowych już filmach jak m.in. „Kingsajz”, „ Kiler” czy „Seksmisja” Juliusz Machulskiego.
Było mroźno, ale pani Katarzyna Figura zdecydowanie podniosła temperaturę. Spotkała się z fanami w przeciwsłonecznych (potem je zdjęła), czarnych okularach. Miała na sobie białą koszulę z głębokim dekoltem, czerwony długi płaszcz, czarne spodnie i czarne szpilki. Jerzy Stuhr ubrany był w pikowaną kurtkę, eleganckie spodnie, ciemną koszulę w drobną kratkę, granatowy sweter i brązowe buty.
Artyści nie ukrywali wzruszenia.
- Jestem niezwykle ujęta. Dość trudno było ustalić termin, przede wszystkim ze względu na Jerzego i jego zajętość, ale dziś powiedział mi, że to wydarzenie również jest dla niego ważne i chciał, żebyśmy byli na nim razem. Nasze pierwsze spotkanie z Jerzym nastąpiło w filmie „Ga, ga:Chwała bohaterom” Piotra Szulkina, a później w filmie „Kingsajz” Juliusza Machulskiego. Łódź na zawsze pozostanie filmowa, trzeba to rozwijać, pielęgnować - powiedziała Katarzyna Figura.
Potem głos zabrał jej kolega.
- Stoję przed hotelem, w którym zawsze mieszkałem od 35 lat. Na trzecim piętrze jest mój apartament. Z tego mojego okna będę sobie teraz patrzył na gwiazdę Kasi i gwiazdę moją. Tu są moje restauracje, to miejsce będzie dla mnie jednym z najbliższych na ziemi, poza Krakowem i Rzymem. Tu właśnie powstały historyczne kwestie „Kobieta mnie boje”, „Kierunek wschód - tam musi być jakaś cywilizacja”, „ Ja wami każę nakarmić ptaszysko” czy „Ciemność, widzę ciemność”. - wspomniał Jerzy Stuhr.
Ich przemówienia nagrodzono gromkimi brawami. Potem artyści spotkali się ze swoimi fanami w pobliskim klubie.

...
Katarzyna Figura jest jedną z najbardziej znanych i najpopularniejszych aktorek polskiego kina.

W filmach grała już jako dziecko, a jeszcze przed ukończeniem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie wystąpiła w „Przeznaczeniu” Jacka Koprowicza, „Ga-ga chwała bohaterom” Piotra Szulkina , „Bez końca” Krzysztofa Kieślowskiego i „Osobistym pamiętniku grzesznika” Wojciecha Jerzego Hasa. Popularność przyniosły jej uznane za ikoniczne role w popularnych obrazach lat 80-tych i 90-tych: prowincjonalnej Marilyn Monroe Marioli Wafelek w „Pociągu do Hollywood” Radosława Piwowarskiego, Ali w „Kingsajzie” Juliusza Machulskiego, Marty z filmu „W klatce” Barbary Sass, Superblondyny z „Porno” Marka Koterskiego, Różyczki z filmowej baśni Jerzego Gruzy „Pierścień i Róża” oraz Karoliny z „Panien i wdów” Janusza Zaorskiego. Tworzone przez nią kreacje były niezwykle wyraziste, zapadały w pamięć widzów i krytyków. Grała u Andrzeja Kondratiuka w „Mlecznej drodze”, „Wrzecionie czasu” i „Słonecznym zegarze”, u Jerzego Stuhra w „Historiach miłosnych”, u Janusza Majewskiego w „Złocie dezerterów”, ponownie u Radosława Piwowarskiego w „Autoportrecie z kochanką”, ponownie u Janusza Zaorskiego w „Szczęśliwego Nowego Jorku”, u Romana Polańskiego w „Pianiście”. Za rolę Gosi w „Ajlawju” Marka Koterskiego dostała w 1999 roku Złote Lwy. Ta sama nagroda trafiła w jej ręce cztery latach później za rolę Ubicy w „Ubu Królu” Piotra Szulkina. Za rolę Haliny w „Żurku” Ryszarda Brylskiego została nagrodzona Złotym Orłem -Polską Nagrodą Filmową. Sympatię rzesz widzów zaskarbiła sobie brawurowo zagraną rolą Rysi w blockbusterach Juliusza Machulskiego „Kiler” i „Kiler-ów 2-óch”. Komediowy temperament pokazała także jako niezapomniana Podstolina z fredrowskiej „Zemsty” w reżyserii Andrzeja Wajdy , nominowana za tę rolę do Złotego Orła. Zagrała także w „Zakochanych” Piotra Wereśniaka, zdobywając nagrodę za najlepszą drugoplanową rolę na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni oraz w kontrowersyjnym polskim westernie „Summer love” Piotra Uklańskiego.

Wystąpiła także w hollywoodzkich produkcjach: „The player” i „Pret-à-Porter” Roberta Altmana.

Zagrała w filmie węgierskim „Season of Monsters” Miclos’a Jancso, hiszpańskim “Estación central” Josego Salgota, amerykańsko-francuskim „Near Mrs” Buza Taylora, francusko-brytyjskim „Les voix dans le jardins” Pierre’a Boutrona, amerykańsko-australijskim „Fatal Past” Clive'a Fleury'ego.

Do znaczących filmów z jej udziałem w ostatnich latach należą „Cudowne lato” Ryszarda Brylskiego, „Yuma” Piotra Mularuka, „Panie Dulskie” Filipa Bajona i „7 uczuć” Marka Koterskiego.

Katarzyna Figura stworzyła także świetne kreacje sceniczne w Teatrze Współczesnym w Warszawie w „Trzech siostrach” Antoniego Czechowa w reż. Macieja Englerta i „Mistrzu i Małgorzacie” Michaiła Bułhakowa w reż. Macieja Englerta, w Teatrze Dramatycznym w Warszawie m.in. nagrodzoną na Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy postać Gerdy w spektaklu „Alina na zachód” Dirka Dobbrowa w reżyserii Pawła Miśkiewicza, w „Alicji” Lewisa Carrolla w reżyserii Pawła Miśkiewicza, w spektaklach na podstawie prozy Elfriede Jelinek: „Śmierć i dziewczyna” w reżyserii Agnieszki Korytkowskiej i w „Kupieckich kontraktach” Pawła Miśkiewicza, w „PERSONIE.Marilyn” w reż. Krystiana Lupy . Można ją było oglądać w Teatrze Stu w Krakowie w monodramie Grzegorza Skurskiego „Lustro” oraz w Teatrze Wybrzeże w „Hanemannie” Stefana Chwina w reżyserii Izabelli Cywińskiej. W warszawskim Teatrze Polonia Krystyny Jandy zagrała w monodramie „Badania terenowe nad ukraińskim seksem” Oksany Zabużko w reżyserii Małgorzaty Szumowskiej oraz w monodramie „Kalina” w reż. Małgorzaty Głuchowskiej, w którym wcieliła się w postać Kaliny Jędrusik.

Od ponad 6 lat występuje na scenach Teatru Wybrzeże w Gdańsku i Sopocie min. w „Marii Stuart” Friedricha Schillera w reż. Adama Nalepy , w „Tresowanych duszach” Gabrieli Zapolskiej w reżyserii Adama Orzechowskiego, w „Belli Figurze” Yasminy Rezy w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego, w „Trojankach” Eurypidesa w reżyserii Jana Klaty i w „Fedrze” Jeana Baptiste’a Racine’a w reż. Grzegorza Wiśniewskiego oraz w „Wesołych kumoszkach z Windsoru” Williama Shakespeare’a w reż. Pawła Aignera w Teatrze Szekspirowskim w Gdańsku.

Fundatorem gwiazdy Katarzyny Figury jest Łódzka Spółka Infrastrukturalna.

...

Jerzy Stuhr jest aktorem oraz reżyserem teatralnym i filmowym, scenarzystą, jurorem międzynarodowych festiwali filmowych, autorem ośmiu książek; od ponad dwudziestu lat działa charytatywnie. Jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej (od 1988 roku) oraz Polskiej Akademii Filmowej. Nagradzany wielokrotnie jako aktor i reżyser oraz autor scenariuszy na krajowych i zagranicznych festiwalach, otrzymał wiele prestiżowych nagród za całokształt twórczości.

Urodzony w Krakowie, ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim (1970) oraz Wydział Aktorski w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. L. Solskiego (1972). Wieloletni pedagog i profesor (od 1994) oraz rektor krakowskiej PWST (1990-1997 oraz 2002-2008), wykładał też na Wydziale Radia i Telewizji na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach (1999-2013), gdzie w 2007 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa. Od 1980 roku wykładał na uczelniach we Włoszech. Reżyserował i grał w teatrach włoskich w sztukach Witkacego i Mrożka; zagrał w filmach m.in. w reżyserii Nanniego Morettiego („Il Caimano” 2006 i „Habemus papam” 2010), Luki Manfrediego („Ultimo Papa Re” 2012), a ostatnio w filmie „I odpuść nam nasze długi” (2018) w reż. Antonio Morabito dla Netflixa, pokazywanym jesienią na 34.Warszawskim Festiwalu Filmowym.

W Polsce grał u Krzysztofa Kieślowskiego, Feliksa Falka, Andrzeja Kotkowskiego, Agnieszki Holland, Juliusza Machulskiego, Krzysztofa Zanussiego i wielu innych. Aktor kina moralnego niepokoju, ogromną popularność zdobył rolami w filmach „Wodzirej”, „Amator”, „Obywatel Piszczyk” czy „Seksmisja” i w wielu innych; niezrównany w dubbingach („Shrek”, ostatnio „Twój Vincent”).

Stworzył wiele ról w teatrach krakowskich: w Teatrze Starym im. H. Modrzejewskiej w sztukach reżyserowanych przez Konrada Swinarskiego, Andrzeja Wajdę i Jerzego Jarockiego; sam reżyserował w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie (Gombrowicza, Moliera i Szekspira); wiele lat grał i reżyserował w Teatrze Telewizji. Od lat gra i reżyseruje w warszawskim Teatrze Polonia i Och-Teatrze, a ostatnio także w Teatrze Nowym w Łodzi, Operze Krakowskiej i Teatrze Łaźnia Nowa. Od ponad trzydziestu lat nieprzerwanie zachwyca znakomitym monodramem Patricka Süskinda „Kontrabasista”.

Twórca wielokrotnie nagrodzonych w kraju i za granicą filmów, znakomicie przyjętych przez krytyków filmowych i widzów: „Spis cudzołożnic” (1994), „Historie miłosne” (1997) „Tydzień

z życia mężczyzny” (1999), „Duże Zwierzę” (2000), „Pogoda na jutro”(2003), „Korowód” ( 2007) oraz „Obywatel” (2013).

Fundatorem gwiazdy Jerzego Stuhra jest Łódź Miasto Filmu UNESCO.