Depresja - choroba śmiertelnie smutna. 23 lutego - dzień walki z depresją

Depresja - to choroba, nie fanaberia

W czwartek, 23 lutego przypada Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją. Obchodzony jest od 2004 roku, kiedy to ustanowiło go ministerstwo zdrowia – po to, by mówić o niej głośno. Ponieważ choroba dotyka coraz więcej osób w różnym wieku, należy upowszechniać wiedzę o niej, nie bagatelizować jej objawów i zachęcać do podejmowania leczenia.
W kontakcie z osobą, dotkniętą symptomami depresji należy:

• unikać łatwego pocieszania i komunałów
• nie mówić np. „Przesadzasz”, „Ogarnij się”, „Rusz się”, „Mnie też nie jest łatwo”. To bardzo zraża osoby chore i sprawia, że czują się jeszcze bardziej niezrozumiane i samotne.

Czym jest depresja?
Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób ICD-11 określą depresję jako zaburzenie nastroju. Jest to choroba poważna i groźna. Utrudnia funkcjonowanie w wielu sferach życia, takich jak praca czy relacje z innymi ludźmi. Jest też źródłem ogromnego cierpienia. Dlatego w żadnym wypadku nie wolno jej lekceważyć.

Smutek, brak odczuwania przyjemności, pesymistyczne spojrzenie na świat i siebie samego – gdy obserwujemy u siebie lub u kogoś takie objawy - możemy podejrzewać depresję, jeśli taki stan trwa ponad dwa tygodnie i ma znaczący wpływ na codzienne życie. Występują trudności ze snem, zaburzenia apetytu i popędu seksualnego, utrata sprawności intelektualnej, chęć izolowania się.

Trzeba podkreślić, że depresja nie jest chwilowym obniżeniem nastroju, ale poważnym zaburzeniem psychicznym. Mówienie do chorego, by wziął się w garść, nie pomoże. Sama wola nie pozwala się z tego wydostać. Depresję trzeba leczyć.
Uwaga! Nie każde uczucie przygnębienia jest równoznaczne z depresją. Przejściowe złe samopoczucie, które pojawia się w reakcji na wydarzenia życiowe, może zdarzyć się każdemu.

Przyczyny depresji
Depresję może wywołać wiele różnych czynników, zależy też od indywidualnych predyspozycji.

• sytuacje i wydarzenia życiowe, czasami sięgające dzieciństwa: zaburzone relacje z rodzicami, trauma seksualna, trudne doświadczenia, śmierć bliskiej osoby, utrata pracy, rozwód itp.;
• niektóre zachowania - np. myślenie, że nie można robić pewnych rzeczy, że ktoś się do niczego nie nadaje;
• jedne osoby narażone na trudne zdarzenia nie wpadają w depresję, a inne osoby wpadają w nią bez wyraźnego powodu. Podatność może być uwarunkowana genetycznie, na przykład, osoba, która ma rodzica, który miał epizod depresyjny, jest dwa do czterech razy bardziej narażona na depresję w swoim życiu. Jednak ta wrażliwość pojawia się jedynie na skutek trudnych doświadczeń lub niekorzystnych czynników środowiskowych;
• obecność przewlekłej choroby, niepełnosprawności, uzależnienie od alkoholu, tytoniu lub innych substancji stosowanych w celu zmniejszenia lęku są czynnikami sprzyjającymi występowaniu depresji;
• czasem funkcjonowanie mózgu jest zaburzone - produkcja i poziom związków chemicznych, które przenoszą informacje pomiędzy neuronami, może być zaburzona. Nieprawidłowa może być produkcja niektórych hormonów. W efekcie reakcja organizmu na stres może być niewłaściwa i wywoływać depresję.  

Objawy depresji
We wszystkich przypadkach objawy depresji, mniej lub bardziej nasilone, występują prawie codziennie, trwają co najmniej dwa tygodnie, powodują niepokój i mają skutki zawodowe, społeczne i rodzinne.
O depresji możemy mówić, gdy osoba wskazuje co najmniej dwa z poniższych objawów:

• ciągły smutek

• depresyjny nastrój, który trwa przez większość dnia i nawraca prawie codziennie od co najmniej dwóch tygodni.

• Mogą mu towarzyszyć:

• płacz

• utrata zainteresowań i przyjemności z codziennych czynności, a także z czynności, które są zazwyczaj przyjemne

• zmniejszenie energii lub nienormalne zmęczenie. Chory cierpi na intensywne zmęczenie, często rozpoczynające się rano, i czuje, że ciągle brakuje mu energii. To zmęczenie nie poprawia się dzięki odpoczynkowi lub spaniu.

  Inne zaburzenia (przynajmniej dwa z niżej wymienionych) w depresji:

• utrata wiary w siebie i poczucia własnej wartości, poczucie bezużyteczności oraz nadmierne i nieuzasadnione poczucie winy

• negatywne spojrzenie na przyszłość i pesymistyczne myślenie

• myśli o śmierci w ogóle, a czasami o samobójstwie

• spadek zdolności koncentracji, uwagi i zapamiętywania

• pogorszenie snu – staje się on często zbyt krótki z wczesnymi porannymi przebudzeniami, nie przynosi wypoczynku

• utrata apetytu, która może prowadzić do utraty wagi.

Depresja może wpływać na ciało i być odpowiedzialna za:

• liczne bóle
• zaburzenia seksualne z utratą popędu i przyjemności seksualnej
• spowolnienie aktywności lub przeciwnie - pobudzenie.

Uwaga!
Osoba z depresją nie zawsze ma jej świadomość. Dlatego osoby, które u niej obserwują symptomy świadczące o chorobie, powinny zareagować i pomóc zgłosić się do specjalisty zanim będzie za późno. Nieleczona choroba może prowadzić nawet do śmierci.

Przebieg depresji i leczenie
Pierwszy epizod depresyjny może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy. Większość kończy się przed upływem sześciu miesięcy. Jeśli epizod depresyjny nie ma nawrotów, to mówimy o powrocie do zdrowia.
Jednak depresja często powraca. Jeśli okresy poprawy między epizodami depresyjnymi są coraz krótsze, to mamy do czynienia z ciężką depresją. Dzięki odpowiedniemu leczeniu i kontroli ryzyko nawrotu objawów depresji i cierpienia zmniejsza się. Czasem niektóre objawy depresji się utrzymują: najczęściej są to problemy ze snem, jedzeniem i seksem, chroniczne zmęczenie, niepokój, pesymizm, niska samoocena, brak motywacji, zmniejszone uczucia emocjonalne, oraz utrzymywanie się depresyjnych myśli. Depresja przewlekła występuje, gdy zaburzenie depresyjne trwa dłużej niż dwa lata.
Myśli samobójcze są częstym zjawiskiem w depresji. To ważne, żeby porozmawiać o tym z lekarzem i bliskimi. Zdecydowana większość ludzi z myślami samobójczymi nie próbuje się zabić. Ale nie należy lekceważyć ryzyka samobójstwa. Najczęściej to nieleczona depresja prowadzi do samobójstwa. Wczesna diagnoza i leczenie zaburzeń depresyjnych mają zatem kluczowe znaczenie.

Leczenie depresji wymaga współpracy pomiędzy osobą w depresji a jej lekarzem rodzinnym, psychiatrą i ewentualnie innymi pracownikami służby zdrowia. Czasem konieczna bywa hospitalizacja.
Psychoterapia jest zalecana we wszystkich rodzajach depresji. Zmniejsza objawy depresyjne, częstotliwość nawrotów lub prowadzi do trwałego wyleczenia.
Leki antydepresyjne są przepisywane w celu zmniejszenia objawów depresji i jej skutków. Wybór leku jest dostosowany do każdego człowieka w zależności od cech jego choroby i z konkretnymi zaleceniami dotyczącymi stosowania.

Przydatny link:
https://www.nfz-lodz.pl/dlapacjentow/nfz-blizej-pacjenta/9341-wszysto-o-leczeniu-depresji