Czerwcowe grzybobranie. W lasach pojawiły się kurki i prawdziwki

Po pierwsze dlatego, że człowiek jest spragniony kontaktu z przyrodą, po długiej zimie chętnie wybiera się w plener. Po drugie
- bo gatunki wiosennych grzybów są niezwykle smaczne i lubiane. A są to kurki, koźlarze, gołąbki, także prawdziwki i twardzioszki przydrożne.

Zobacz też: Karp gigant! - FILM

- W ciągu godziny uzbierałem cały koszyk - ok. pięciu kilogramów czerwonych krawców - cieszy się Paweł Jędrzejczyk, mieszkaniec Koluszek. - Wybrałem się do lasu koło Żelechlinka. Wysyp grzybów jest niebywały w czerwcu tego roku.
- W Piotrkowie w niedzielę nazbierałem kilkadziesiąt prawdziwków, gołąbków i koźlarków - opowiada dr Kazimierz Kopczyński z sekcji mikologicznej Polskiego Towarzystwa Botanicznego w Łodzi. - Teraz rosną raczej na obrzeżach lasów, łąkach, przy drogach. Wspaniałe są, choć dziś znane tylko najstarszym ludziom, w wieku 70-80 lat, twardzioszki przydrożne. Przygotowane z cebulką i jajkiem nie mają sobie równych, powiedziałbym, że są jednymi z najlepszych w smaku grzybów na świecie. Ale młode pokolenie już ich nie zna i nie zbiera.

Twardzioszki przydrożne są pospolite, pojawiają się już w maju, czerwcu i rosną aż do listopada, najczęściej w grupach, wśród traw, na łąkach, pastwiskach, wzdłuż dróg, na polanach i przydomowych trawnikach. Osiągają do 5 cm. Gdy są suche, mają barwę jasnobeżową, mocno nasiąkają wodą i wtedy stają się brunatne. Ich kapelusze są stożkowate, potem rozpostarte, z szerokim garbem pośrodku, o gładkiej powierzchni. Mają szerokie blaszki (co odróżnia je od trujących lejkówek czy strzępiaków). Trzonki są cienkie, smukłe i łykowate, przez co nie nadają się do jedzenia. Miąższ tych grzybów jest białawy, po przekrojeniu nie zmienia koloru, ma bardzo przyjemny zapach i łagodny smak. Nadaje się na sos, zupę, można go gotować, smażyć, dusić, mrozić.

Koźlarze (krawce, kozaki) czerwone urzekają urodą. Rosną na polanach, w zagajnikach, pod brzozami, osikami. Bywają bardzo duże, średnica kapelusza i trzon mogą mieć nawet 20 cm i więcej. Kapelusz (gruby i mięsisty) osadzony jest na grubym mięsistym trzonie. Barwa górnej powierzchni kapelusza jest brązowoceglasta, a dolnej szara. Miąższ po przekrojeniu stopniowo zmienia kolor
- najpierw jest różowy, później ciemnieje, wreszcie czernieje i dlatego nie nadaje się do suszenia.
Gołąbki - w Polsce można spotkać je w ponad stu gatunkach. Kapelusz mają lśniący, o różnych barwach (czerwony, zielony, żółty, fioletowy, brązowy, biały, czarny, szary, niebieski itp.). Trzon nie wydziela mleczka przy skaleczeniu, nie posiada pierścienia ani zasnówki, nie jest też bulwkowaty u podstawy. Gołąbki grynszpanowe zielonkawe łatwo pomylić z muchomorem sromotnikowym, który ma u podstawy trzon zakończony bulwą w lekko odstającej pochwie.