100 lat pani Stasi! Wiekowa łodzianka sama gotuje, sprząta i pierze

– Moja recepta na długowieczność jest prosta – mówi jubilatka. – Dużo pracować, mało jeść i niewiele spać. Nigdy nie stosowałam żadnej diety, nie paliłam papierosów i nie przepadałam za alkoholem. Tylko od czasu do czasu pozwalałam sobie w towarzystwie na kieliszek likieru. Teraz nie wyobrażam sobie dnia bez filiżanki cappuccino.

Pani Stanisława jest w świetnej formie. Mieszka sama, sama gotuje, sprząta i pierze. Jedynie w zakupach pomaga jej wnuk – Piotr Stańczyk, który odwiedza ją dwa razy w tygodniu. Listę zakupów pani Stanisława przygotowuje bez okularów...

Dostojna jubilatka urodziła w miejscowości Tretki pod Żychlinem (w powiecie kutnowskim). Tam mieszkała do 1934 r., kiedy to jako dziewiętnastolatka wyszła za mąż. Wtedy przeprowadziła się do Karolewa, również pod Żychlinem. Podczas II wojny światowej, w 1942 r., zginął jej mąż Czesław, a ona została wywieziona przez Niemców do przymusowej pracy w okupowanej Francji. Po zakończeniu wojny przyjechała z dwiema córkami i synem do Łodzi, do siostry.
– Mieszkaliśmy w kamienicy przy ul. Przybyszewskiego – wspomina. – Na 20 metrach kwadratowych było nas w sumie jedenaścioro – siostra miała męża i pięcioro dzieci.

Własne lokum, w tej samej kamienicy co siostra, dostała dopiero, gdy zaczęła pracę w zakładach „Eskimo” przy ul. Piotrkowskiej. Najpierw pracowała tam jako prządka, a później jako tzw. rozciągarka.

Na Nowe Rokicie przeprowadziła się 30 lat temu. Wcześniej, gdy miała już ponad 60 lat, wyszła ponownie za mąż. Drugi mąż, Jan, zmarł prawie 30 lat temu.

Pani Stanisława ma dziewięcioro wnucząt oraz piętnaścioro prawnucząt. Część rodziny świętowała urodziny jubilatki u niej w domu - 12 osób.