10 tys. zł zadośćuczynienia za stratę ukochanej babci. Wyrok zapadł 12 lat po śmierci

Obie panie łączyła silna więź emocjonalna. Miały wyjątkowo bliskie relacje. Babcia pomagała wnuczce opiekując się jej kolejnymi dziećmi, spotykały się często bez okazji, a wnuczka pomagała babci w gospodarstwie. Jak zauważył sąd obie żyły w stosunkach wiejskich, gdzie relacje rodzinne - także między pokoleniowe - są często znacznie bliższe niż w innych środowiskach. Starsza pan mimo zaawansowanego wieku była osobą zdrową, sprawną, bez problemu poruszała się rowerem. W chwili śmierci miała 79 lat. Jechała jednośladem gdy potrącił ją pijany kierowca (miał ponad 3 promille alkoholu). Kobieta zmarła na skutek odniesionych ran.

Jej wnuczka zdaniem biegłych sądowych do dziś nie pogodziła się ze śmiercią babci i kultywuje jej pamięć: zamawia msze za spokój jej duszy, modli się za nią, często bywa przy jej grobie na cmentarzu. Często ją wspomina, a wtedy płacze.

W 2016 r kobieta złożyła pozew przeciwko ubezpieczycielowi sprawcy wypadku do Sądu Rejonowego w Zgierzu. Sąd przyznał jej 10 tys. zł zadośćuczynienia, ale od tego wyroku odwołał się ubezpieczyciel. Zarzucił sądowi, że ten dokonał wybiórczej oceny materiału dowodowego. Zdaniem ubezpieczyciela wnuczka kobiety nie powinna otrzymać zadośćuczynienia, bo w chwili śmierci babci od lat była mężatką, miała czworo dzieci i życie rodzinne z dala od babci .

Apelację od wyroku rozpatrywał Sąd Okręgowy w Łodzi. Sąd nie dopatrzył się nieprawidłowości w postępowaniu sądu pierwszej instancji i uznał apelację za bezzasadną. Zdaniem sądu wnuczce zmarłej należy się zadośćuczynienie pieniężne. Przysługuje ono najbliższemu członkowi rodziny zmarłego za doznaną krzywdę. „Prawo do życia w rodzinie i utrzymywania tego rodzaju więzi tanowi dobro osobiste członków rodziny i podlega ochronie prawnej” - zauważył sąd.